اثرات دوره هاي محروميت غذايي و رشد جبراني بر شاخص هاي رشد و كارايي تغذيه، تركيب بيوشيميايي بدن، شاخص هاي خوني و ساختار بافت كبد و روده در تاس ماهيان سيبري جوان (Brandt, 1986 Acipenser baerii)

Effects of deprivation and compensatory growth feed on growth and feeding performance, body composition, blood parameters and structure of liver and intestine tissues in juvenile Siberian sturgeon (Acipenser baerii)

اثرات دوره هاي طولاني مدت گرسنگي و غذا دهي مجدد بر روي عملكرد رشد و تغذيه، تركيبات بيوشيميايي بدن، شاخص ­هاي خوني و ساختار بافت كبد و روده در بچه تاس ماهيان سيبري (Acipenser baerii) با ميانگين وزني 0/5±34/51 گرم براي 49 روز بررسي شد. بچه ماهيان سه رژيم غذايي متفاوت را تجربه كردند، شاهد چهار وعده روزانه در روز تا حد سيري، تيمار اول 2­ هفته گرسنگي و 4 هفته غذادهي مجدد و تيمار دوم 3 هفته گرسنگي و 4 هفته غذادهي مجدد. زيست سنجي از ماهيان و نمونه هاي مربوط به پارامترهاي بيوشيميايي بدن و پارامترهاي خوني ماهيان در پايان گرسنگي و غذادهي انجام شد. نتايج نشان داد كه در پايان آزمايش اختلاف معني دار بين تيمار 1 و گروه شاهد با تيمار 2 از نظر وزن، افزايش وزن بدن، كل غذاي مصرفي، غذاگيري روزانه، نسبت بازده پروتئين و ضريب تبديل غذايي مشاهده شد (P<0/05). هم چنين طول پرزهاي ماهيان گروه شاهد به صورت معني داري بالاتر از تيمارهاي 2 هفته و 3 هفته گرسنگي بود (P<0/05). نتايج بررسي هاي ميكروسكوپي نشان داد كه در مقايسه با گروه شاهد اكثر علائم پاتولوژيك از جمله دژنرسانس زياد چربي، نكروز سلولي، پرخوني زياد و ركورد صفراوي در كبد تاس ماهيان سيبري در تيمار 1 و 2 مشاهده شد. به طور كلي مي توان نتيجه گيري كرد كه بچه تاس ماهيان سيبري توانايي تحمل دوره هاي گرسنگي طولاني مدت دو هفته را دارند.

The effect of long term starvation and refeeding on growth and feeding performances, body composition, blood parameters and structure of liver and intestine tissue in Siberian sturgeon (Acipenser baerii) with an average initial size of 34.51±0.5g was studied for a period of 49 days. The fish were exposed to 3 different feeding regimes; control: fed four times daily to apparent satiation; T1: 2 weeks’ starvation & 4 weeks refeeding; T2: 3 weeks’ starvation & 4 weeks refeeding. Biometry and samples for the analyses of body composition and blood parameters were collected at the end of the starvation and the refeeding. The results of this study showed that significant differences were observed in final weight, weight gain, specific growth rate, total consumed food, daily feed intake, protein effecincy ratio and food conversion ratio varied significantly (P > 0/05) between the control and treatment 1 (T1) with treatment 2 (T2) at the end of the experiment. Also, length of villi in the control group was significantly higher (P< 0.05) than the fish starved for 2 and 3 weeks. The results of microscopy investigations indicated that most pathological signs such as hyperemia, necrosis, fatty degeneration and bile stagnation in the liver of Siberian sturgeon in the deprived fish were observed when compared to the control fish. Overall, it can be concluded that juvenile Siberian sturgeon could resist long term starvation periods for 2 weeks.