تأثير جهت‌گيري مذهبي در ايجاد تعهّد اجتماعي و قانون‌گرايي در بين جوانان شهر اسلام‌آباد غرب

زمينه و هدف: تعهّد اجتماعي و قانون‌گرايي در بين جوانان به‌عنوان نيروهاي مولد اجتماعي، از امور مهم و تأثيرگذار به‌شمار مي‌آيد؛ بنابراين پژوهش حاضر، با هدف تحليل تأثير جهت‌گيري مذهبي و تأثير آن بر تعهّد اجتماعي و قانون‌گرايي در بين جوانان شهر اسلام‌آباد غرب انجام گرفته است.روش: اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و روش پژوهش آن پيمايشي است. جامعۀ آماري پژوهش، جوانان شهرستان اسلام‌آباد غرب است. به‌عنوان نمونه پژوهش تعداد 384 نفر در رده سني 29-18 سال با روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، پرسش نامۀ جهت‌گيري مذهبي، پرسش نامۀ تعهّد اجتماعي و نيز پرسش نامۀ قانون‌گرايي است. براي تأييد روايي پرسش نامه ها از روايي محتوا، روايي همگرا و روايي واگرا استفاده شده است. روايي محتوا توسط نظرسنجي از استادان خبره تأييد شد و براساس نتايج به‌دست‌آمده از خروجي‌هاي نرم‌افزار ابزار اندازه‌گيري از روايي همگرا و واگراي مناسب و شايسته برخوردار است. پايايي پرسش نامه نيز از طريق ضريب آلفاي كرونباخ، ضريب پايايي تركيبي و ضريب پايايي مركب تأييد شد. در اين پژوهش از نرم‌افزار (SMART-PLS) بهره گرفته و از روش حداقل مربعات جزئي براي تحليل داده‌ها استفاده شده است.يافته‌ها: ضرايب به‌دست‌آمده از آزمون T نشان داد كه جهت‌گيري مذهبي بر تعهّد اجتماعي (19/437) و جهت‌گيري مذهبي بر قانون‌گرايي (4/333) و تعهّد اجتماعي بر قانون‌گرايي (5/750) تأثير دارد. در بررسي نقش ميانجي تعهّد اجتماعي در تأثيرگذاري جهت‌گيري مذهبي بر قانون‌گرايي، مقدار آزمون تست سوبل حدود (5.50) است. نتيجه‌گيري: اثر جهت‌گيري مذهبي بر تعهّد اجتماعي و قانون‌گرايي تأييد شد. همچنين متغير تعهّد اجتماعي مي‌تواند نقش ميانجي را بين جهت‌گيري مذهبي بر قانون‌گرايي داشته باشد. مي‌توان نتيجه گرفت كه براي تشويق جوانان به قانون‌گرايي از طريق جهت‌گيري مذهبي، بايستي بتوان تعهّد اجتماعي را نيز در بين جوانان افزايش داد.