نقش محيط شناسي بر پيشگيري از جرم در استان مازندران

زمينه و هدف: پيشگيري از جرم از طريق محيط‌شناسي بر پايۀ تفكري ساده استوار است. وقوع جرائم گوناگون در جوامع مختلف تا حد زيادي از فرصت‌هاي موجود در محيط اطراف ناشي مي‌شود؛ بنابراين مي‌توان با ايجاد تغييراتي در آن، ترتيبي اتخاذ كرد تا از ميزان وقوع جرائم كاسته شود. هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير محيط‌ شناسي بر پيشگيري از جرم در استان مازندران است.روش: اين پژوهش، از حيث هدف، كاربردي و از نظر ماهيت، ميداني است و روش پژوهش، توصيفي تحليلي است. جامعۀ آماري پژوهش را همۀ فرماندهان و مديران سطح دوم (مياني) فرماندهي انتظامي استان مازندران به تعداد 483 نفر تشكيل مي‌دهد و نمونۀ آماري براساس فرمول كوكران برابر با 214 نفر است. براي گردآوري داده‌هاي پژوهش از پرسش نامۀ محقق ساخته محيط‌ شناسي و پرسش نامۀ محقق ساخته پيشگيري از جرم استفاده شده است كه از نوع كمّي است. روايي پرسش نامه‌ها با روايي محتوايي و به‌وسيلۀ استادان و كارشناسان محترم انتظامي مورد تأييد قرار گرفت و پايايي آن با استفاده از فرمول آلفاي كرونباخ به ترتيب 0.78 و 0.82 به دست آمد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون آماري همبستگي، رگرسيون و آزمون فريدمن با استفاده از نرم‌افزار SPSS استفاده شده است.يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه محيط‌ شناسي با ضريب 0.639 اثر مثبت و معنادار بر پيشگيري از جرم دارد. همچنين ابعاد محيط‌ شناسي (تعيين قلمرو، كنترل دسترسي، تصوير محيط، سخت كردن آماج جرم) اثر مثبت و معنادار بر پيشگيري از جرم دارند. با توجه به آزمون فريدمن نيز به ترتيب بيشترين ميانگين اختصاص به تعيين قلمرو با 2.87 و سپس سخت كردن آماج جرم با 2.77، تصوير محيط با 2.29 و درنهايت كنترل دسترسي با 2.06 قرار داشته است.نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق حاكي از آن است كه توجه به اصول و شاخص‌هاي بهينه محيط‌ شناسي مي‌تواند در كاهش وقوع جرائم تأثير بسزايي داشته باشد.