تأثير ترس از كرونا بر طفره‌روي اجتماعي با نقش ميانجي ويژگي‌هاي شغلي كاركنان سازمان‌هاي دولتي دره‌شهر

زمينه و هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير ترس از كرونا بر طفره روي اجتماعي با نقش ميانجي ويژگي‌هاي شغلي كاركنان سازمان هاي دولتي دره شهر است. نوع پژوهش، از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي– هم‌بستگي است.روش: جامعه آماري، شامل 863 نفر از كاركنان سازمان هاي دولتي دره شهر بود كه از طريق قاعده كوكران، 266 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسش‌نامه هاي طفره روي اجتماعي جورج (1992)، پرسش‌نامه ويژگي هاي شغلي هاكم و اولدهام (1976) و پرسش‌نامه اضطراب بيماري كرونا علي پور و همكاران (1398) است. تحليل الگوي ساختاري و آزمون فرضيه ها از طريق الگوسازي معادل‌هاي ساختاري با استفاده از نرم افزارهاي SPSS و LISREL انجام شد.يافته ها: آزمون فرضيه هاي پژوهش، نشان داد كه بين ترس از كرونا و طفره روي اجتماعي، طفره روي اجتماعي و ويژگي هاي شغلي و هم‌چنين ترس از كرونا و ويژگي هاي شغلي، رابطه معناداري در سطح اطمينان 95 درصد وجود دارد. با توجه به تحليل داده ها بين متغيرهاي ترس از كرونا با طفره روي اجتماعي و ويژگي هاي شغلي، رابطه معناداري وجود دارد. هم‌چنين مشخص شد كه در سطح اطمينان 95 درصد، متغير ترس از كرونا با ميانجي گري ويژگي هاي شغلي بر طفره روي اجتماعي كاركنان، تأثير معناداري دارد.نتايج: نتايج اين مطالعه، نشان مي دهد كه با كنترل ترس از كرونا در كاركنان، مي توان ميزان طفره‌روي اجتماعي آن‌ها را كاهش داد؛ كه در اين ميان، توجه به ويژگي هاي شغلي، مي تواند بر شدت آن، تأثيرگذار باشد.