اولويت‌بندي عوامل مؤثر بر توسعه ورزش دفاع شخصي در نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران

زمينه و هدف: هدف از اين پژوهش، اولويت‌بندي عوامل مؤثر بر توسعه ورزش دفاع شخصي، در نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران است. روش‌: اين پژوهش، از نظر هدف، كاربردي، از نظر روش، آميخته اكتشافي و از نظر نوع داده، يك پژوهش كيفي كمي است. جامعه و نمونه آماري در بخش كيفي، شامل خبرگان و پيشكسوتان ورزش‌هاي رزمي، بـه‌صورت نمونه‌گيري هدفمند است. در بخش كمي، جامعه آماري پژوهش،  شامل مديران تربيت بدني و هم‌چنين اساتيد و مربيان ورزش‌هاي رزمي و دفاع شخصي نيروي انتظامي به تعداد 1800 نفر بود كه با استفاده از جدول مورگان، تعداد 317 به‌عنوان حجم نمونه با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي در انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها در بخش كيفي، مصاحبه نيمه‌ساختاريافته و در مرحله كمي، پرسش‌نامه پژوهش‌گرساخته است. براي روايي پرسش‌نامه، از روايي صوري و سازه و براي پايايي، از ضريب آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي (0.76=α) و (0.77=CR) استفاده شد.تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون تي تك‌نمونه‌اي، تحليل عاملي تأييدي و الگوسازي معادله‌هاي ساختاري با استفاده از نرم‌افزارهاي اس‌پي‌اس و پي‌ال‌اس انجام شد.يافته‌ها: در اولويت‌بندي عوامل اثرگذار توسعه ورزش دفاع شخصي در نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران، با بررسي ضرايب مسير، عوامل مديريتي 0.782، آموزشي 0.762، اقتصادي 0.697، زيرساخت و دست‌مايه‌ها 0.647، فردي 0.641، انساني 0.623، فرهنگي 0.610، ساختاري 0.543، پژوهشي 0.526 و روابط عمومي و اطلاع‌رساني 0.416 به ترتيب، نقش مؤثري بر توسعه ورزش دفاع شخصي در نيروي انتظامي دارند.نتايج: بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، با برنامه‌ريزي و تمركز بر عوامل تأثيرگذار بر توسعه ورزش دفاع شخصي در نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران، مي‌توان شرايطي ايجاد كرد تا با مشاركت فعال كاركنان، نسبت به نهادينه‌كردن يادگيري مهارت دفاع شخصي، اقدام شود.