پيشگيري از بزهكاري متربيان كم‌توان ذهني خفيف از منظر فقه اسلامي

امروزه نگرش‌هايي مانند جاني بالفطره دانستن كم‌توانان ذهني خفيف و افراد داراي هوش مرزي، ناپذيرفتني و مطرودشده است. اما براي آن‌كه جرايمي از ايشان به ثبت مي‌رسد، بي‌شك پرداختن به مسائل جرم‌شناسي اين گروه، به‌ويژه بزهكاري _ با توجه به قوت ريسك‌فاكتورها _ ، به‌گونه‌اي خاص و اختصاصي لازم است. در اين نوشتار، كه به صورت كيفي _ استنباطي و بر اساس منابع كتابخانه‌اي است، هم در قالب سلبي يعني ادله مخالفان، نقد و هم به‌صورت ايجابي، ادله‌اي دال بر ضرورت اين امر، با تأكيد بر تكليف والدين و ساير سرپرستان و مسئولين تعليم و تربيت و توانبخشي، ارائه شده است. ادله‌اي از قبيل تعداد كم اين افراد در جامعه، مسئوليت كيفري نداشتن و بي‌تأثير بودن اقدامات و همچنين هزينه‌بر بودن اقدامات، به‌گونه‌اي جدّي نقدپذير و ناپذيرفتني تلقي شده است. ازسوي‌ديگر، ادله اثباتي مانند آيه وقايه، آيه لاتضار، آيات دال بر امربه‌معروف و نهي‌ازمنكر و همچنين رواياتي از قبيل لاضرر و دليل عقلي، بر ضرورت مطالعه و اقدام در امر پيشگيري متربيان كم‌توانان ذهني ارائه شده است.