پديد آورندگان :
قزلسفلو ، مهدي دانشگاه گنبدكاووس - دانشكده علوم انساني - گروه روانشناسي،گنبدكاووس، ايران , نجاتي فر، سارا دانشگاه اصفهان - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي، اصفهان، ايران , آقازيارتي، علي دانشگاه اصفهان - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي، اصفهان، ايران
كليدواژه :
درمان فراتشخيصي يكپارچه , تحمل پريشاني , تنظيم هيجان , مشكلات رفتاري دروني شده
چكيده فارسي :
پژوهش ها نشان ميدهند دانش آموزان با مشكلات رفتاري دروني شده از كنش هايي مانند عدم تحمل پريشاني و نارسايي در تنظيم هيجان رنج ميبرند، همچنين پژوهش هاي پيشين نشان داده اند درمان فرا تشخيصي يكپارچه بر متغير هاي مختلفي تأثير دارد. بنابراين با توجه به پيشينه پژوهش، در زمينه اثربخشي درمان فرا تشخيصي يكپارچه بر تحمل پريشاني و تنظيم هيجان دانش آموزان با مشكلات رفتاري دروني شده شكاف تحقيقاتي وجود داشت.
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان فرا تشخيصي يكپارچه بر تحمل پريشاني و تنظيم هيجان دانش آموزان با مشكلات رفتاري دروني شده بود.
روش: روش پژوهش حاضر شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل دانش آموزان دختر متوسطه اول داراي اختلالات رفتاري دروني شده در مدارس تهران در سال 1399-1398 بود كه 30 دانش آموز داراي مشكلات رفتاري دروني شده با روش نمونه گيري غير تصادفي هدفمند انتخاب شدند و در گروههاي آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايش مداخله درمان فرا تشخيصي يكپارچه (بارلو و همكاران، 2017) را طي سه ماه در 10 جلسه 90 دقيقه اي دريافت كرد. براي جمع آوري دادهها از پرسشنامه خودسنجي نوجوانان (آخنباخ و ريسكولا، 2003)، پرسشنامه تحمل پريشاني (سيمونز و گاهر، 2005) و پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان (گارنفسكي، كرايج و اسپينهاون، 2001) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره تجزيه و تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد كه درمان فرا تشخيصي يكپارچه در افزايش تحمل پريشاني و بهبود تنظيم هيجان دانش آموزان تأثير داشته است (0/01 =P). همچنين نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه ميزان تأثير درمان فرا تشخيصي يكپارچه بر تحمل پريشاني (106/23 =F )، ملامت خويش (17/84 =F)، ملامت ديگران (37/22 =F)، نشخوارگري (36/12 =F)، فاجعه انگاري (38/67 =F)، پذيرش (18/67 =F)، تمركز مجدد بر برنامه ريزي (21/06 =F)، تمركز مجدد مثبت (35/26 =F)، ارزيابي مجدد مثبت (29/69 =F) و ديدگاه پذيري (33/59 =F) معنادار بوده است (0/01 =P).
نتيجه‌گيري: بر اساس يافته هاي حاصل از اين پژوهش مي توان گفت درمان فرا تشخيصي يكپارچه با استفاده از آموزش آگاهي هيجاني، يادگيري مشاهده تجارب هيجاني، بازشناسي هيجان ها، شناسايي الگو هاي اجتناب از هيجان و ارزيابي مجدد شناختي منجر به افزايش تحمل پريشاني و بهبود تنظيم هيجان در دانش آموزان با مشكلات رفتاري دروني شده مي شود.
چكيده لاتين :
Research shows that students with internalizing behavioral problems suffer from actions such as distress intolerance and inability to regulate emotion. Previous research has also shown that unified transdiagnostic treatment affects different variables. Therefore, according to the research background, there was a research gap in the effectiveness of unified transdiagnostic treatment in distress tolerance and emotion regulation of students with internalizing behavioral problems.
Aims: The present study aimed to investigate the effectiveness of unified transdiagnostic treatment on distress tolerance and emotion regulation of students with internalizing behavioral problems.
Methods: The present study was quasi-experimental with pre-test, post-test, and a control group. The statistical population of this study included first-grade high school female students with internalizing behavioral disorders in Tehran schools in 2019-2020. Thirty students with internalizing behavioral problems were selected by purposive non-random sampling and assigned into experimental (n = 15) and control (n = 15) groups. The experimental group received unified transdiagnostic treatment (Barlow et al., 2017) in ten 90-minute sessions over three months. The data were collected by the Youth Self- Report (Achenbach & Rescorla (2003), Distress Tolerance Scale (Simmons & Gaher, 2005), and Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (Garnefsky, Kraaij & Spinhoven, 2001), and were analyzed by the multivariate analysis of covariance (MANCOVA).
Results: The results showed that unified transdiagnostic treatment increased distress tolerance and improved students’ emotion regulation (p= 0.01). Also, the results of MANCOVA showed that the effect of unified transdiagnostic treatment on distress tolerance (F= 106.23), self-blame (F= 17.84), other-blame (F= 37.22), rumination (F= 36.12), catastrophizing (F= 38.67), acceptance (F= 18.86), refocusing on planning (F= 21.06), positive refocusing (F= 35.26), positive reappraisal (F= 29.69), and putting into perspective (F= 33.59) was significant (p= 0.01).
Conclusion: According to the findings of this study, it can be stated that unified transdiagnostic treatment using emotional awareness training, learning to observe emotional experiences, re-identifying emotions, identifying patterns of emotion avoidance, and cognitive reappraisal increased distress tolerance and improved emotion regulation in students with internalizing behavioral problems.
