عنوان به زبان ديگر :
Effect of Educational Intervention on Knowledge, Nutritional Behaviors, and Quality of Life of Diabetic Patients in Zabol, Iran
كليدواژه :
آموزش بهداشت , آگاهي , رفتارهاي تغذيه اي , كيفيت زندگي
چكيده فارسي :
مقدمه و هدف: بيماري ديابت به عنوان شايعترين بيماري ناشي از اختلالات متابوليسم، يك چالش پر اهميت
جهاني و نيز يكي از علتهاي مهم مرگ و ناتواني در سراسر دنيا محسوب ميشود. داشتن آگاهي و رفتارهاي
مناسب مي تواند از عوارض اين بيماري بكاهد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي ميزان تاثير آموزش بر
آگاهي،رفتارهاي تغذيه اي و كيفيت زندگي بيماران ديابتي طراحي و اجرا گرديد.
مواد و روش ها: اين مطالعه نيمه تجربي برروي 144 نفر از بيماران مبتلا به ديابت نوع 2( دو گروه 72 نفره)
شهر زابل از بين مراجعين به مركز ديابت و مراكز بهداشتي درماني انجام و داده ها به وسيله پرسشنامه
و آزمون هاي SPSS محقق ساخته در مرحله پيش آزمون و پس آزمون جمع آوري و توسط نرم افزار 20
مربوطه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: در گروه مورد؛ در قبل از مداخله بين سن با آگاهي، كيفيت زندگي و رفتارها، وضعيت تاهل با
كيفيت زندگي، سابقه بيماري با آگاهي، و روش آموزش با آگاهي و كيفيت زندگي و در بعد از مداخله
در گروه .(P<0/ آموزشي؛ سن، جنس، تحصيلات و شغل با كيفيت زندگي ارتباط معني داري داشتند( 05
و BMI ، شاهد نيز در قبل از آموزش؛ آگاهي با سن، تحصيلات، شغل، وضعيت تاهل، سابقه بيماري، درآمد
همچنين بين سابقه بيماري با كيفيت زندگي و روش .(P<0/ روش آموزش ارتباط معني داري داشت( 05
و در بعد از مداخله آموزشي فقط بين روش .(P<0/ آموزش با رفتارهاي خودمراقبتي ارتباط وجود داشت( 05
از بين متغيرهاي اصلي تحقيق؛ در .(P<0/ آموزش با آگاهي و رفتارهاي خودمراقبتي ارتباط وجود داشت( 05
گروه مورد، در بعد از مداخله آموزشي كيفيت زندگي با رفتارهاي خودمراقبتي ارتباط معني داري
دو گروه از نظر آگاهي (بعد از مداخله آموزشي)، رفتارها و كيفيت زندگي در قبل و بعد از .(P<0/ داشت( 05
.(p<0/ مداخله آموزشي با هم اختلاف معني داري داشتند( 05
نتيجه گيري: آموزش بهداشت، دانش، كيفيت زندگي و رفتارهاي خودمراقبتي بيماران را ارتقا مي دهد و از
عوارض بيماري كه مي تواند باعث ناتواني ، مرگ و مير و مشكلات اقتصادي-اجتماعي در جامعه شود
جلوگيري مي كند.
چكيده لاتين :
Introduction: Diabetes, as the most common disease caused by metabolic
disorders, is a major global challenge and one of the leading causes of death
and disability worldwide. Accordingly, the attainment of proper knowledge
and behaviors can reduce the complications of this disease. Therefore, the
present study aimed to investigate the effect of education on knowledge,
nutritional behaviors, and quality of life of diabetic patients.
Materials and Methods: This quasi-experimental study was performed on
144 patients with type 2 diabetes mellitus (72 cases per group) in Zabol, Iran.
The patients were selected out of those who were referred to diabetes and
health centers. The data were collected using a researcher-made questionnaire
that was administered at pretest and posttest. Subsequently, the obtained data
were analyzed in SPSS software (version 20) through the relevant statistical
tests.
Results: In the case group, there was a significant relationship between age
and knowledge, quality of life and behaviors, marital status and quality of
life, history of disease and knowledge, as well as the method of education
with knowledge and quality of life before intervention. After the intervention,
the quality of life showed a significant relationship with age, gender,
education level, and occupational status (P<0.05). In the control group, the
knowledge revealed a significant association with age, education level,
occupational status, marital status, history of diseases, income, body mass
index, and method of education before the intervention (P<0.05). Moreover,
there was a relationship between the history of disease and quality of life, as
well as the method of education and self-care behaviors (P<0.05). After the
educational intervention, the results revealed the relationship of the method of
education with knowledge and self-care behaviors (P<0.05). Among the main
variables of the study, in the case group, the quality of life was significantly
associated with self-care behaviors after the educational intervention
(P<0.05). The two groups were significantly different in terms of knowledge
(after educational intervention), behaviors, and quality of life before and after
the intervention (P<0.05).
Conclusion: Health education promotes the patients' quality of life and selfcare
behaviors; moreover, it prevents disease complications that can cause
disability, mortality, and socioeconomic problems in society.
