چكيده فارسي :
مقدمه و هدف: بيماران مبتلا به ديابت در معرض مشكلات روانشناختي و اجتماعي
متعددي هستند كه اين مشكلات ميتواند بركيفيت زندگي آنها تاثير منفي بگذارد. اين مطالعه با
هدف بررسي تاثير آموزش سبك زندگي بر كيفيت زندگي بيماران ديابتي انجام شده است.
مواد و روش ها: اين مطالعه يك مداخله نيمه تجربي است. 74 بيمار بهطور تصادفي در دو گروه مداخله و
كنترل ( 37 نفر در هر گروه) قرار گرفتند. مداخله شامل آموزش در مورد سبك زندگي افراد با برگزاري كلاس
هاي آموزشي با محتواي تغذيه مناسب، ورزش، رژيم غذايي، كنترل استرس و اضطراب و عدم مصرف
دخانيات بود. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي و پرسشنامه كيفيت زندگي
سازمان بهداشت جهاني استفاده شد. براي مقايسه شاخص هاي دموگرافيك در (WHOQOL-BREF)
گروه كنترل و مداخله از آزمون تي مستقل و مجذور كاي به ترتيب براي متغيرهاي كمي نرمال و كيفي
استفاده شد. از آزمون تي مستقل به منظور بررسي ميانگين نمرات كيفيت زندگي، قبل و بعددر بين گروهها
0 معنادار در نظر گرفته / كمتر از 05 p و تي زوج در داخل گروهها استفاده گرديد .در تمام آزمونها ميزان
نسخه 16 )مورد تجزيه و ) SPSS شد. پس از جمع آوري دادهها، اطلاعات با استفاده از نرمافزار آماري
تحليل قرار گرفت .
75 درصد). طول / 48 بود و اكثريت افراد را زنان تشكيل مي دادند( 6 /9±10/ يافته ها: ميانگين سني افراد 8
19 سالبود. ميانگين و انحراف /00±4/ 16 سال و در گروه مداخله 60 /89±5/ مدت ابتلا درگروه كنترل 40
معيار نمره كل كيفيت زندگي و ميانگين و انحراف معيار ابعاد چهارگانه كيفيت زندگي قبل و بعد از مداخله
.( p<0/ در گروه مداخله و كنترل تفاوت آماري معني داري نشان داد ( 001
نتيجه گيري: آموزش سبك زندگي مي تواند باعث بهبود كيفيت زندگي بيماران ديابتي شود .
چكيده لاتين :
Introduction: Diabetic patients are exposed to a number of
psychological and social problems that can adversely affect their
quality of life. Therefore, this study aimed to investigate the effect
of lifestyle training on the quality of diabetic patients’ life.
Materials and Methods: This quasi-experimental and
interventional study was conducted on 74 patients who were
randomly assigned to the intervention and control groups (37 cases
per group). The intervention was an educational program in the form
of training sessions to teach diabetic patients about their lifestyle,
including nutrition, exercise, diet, stress and anxiety control, as well
as the prohibition of smoking. The data were collected through
administering the demographic characteristics and WHOQOLBREF
questionnaires. The independent t-test was then used to
compare the intervention and control groups in terms of
demographic characteristics, and the chi-square test was utilized for
normal quantitative and qualitative variables. Additionally, the
independent t-test and a paired t-test were run to evaluate the mean
scores of quality of life before and after the intervention between the
two groups and within each group, respectively. In all tests, a P-value
of less than 0.05 was considered significant. After data collection,
the data were analyzed using SPSS statistical software (version 16).
Results: The mean age of the subjects was determined at 48.9±10.8,
and the majority (75.6%) of the cases were female. The duration
lengths of diabetes were 16.89±5.40 and 19.00±4.60 years in the
control and intervention groups, respectively. The results revealed a
statistically significant difference (P<0.001) between the
intervention and control groups in terms of the mean±SD of the total
score of quality of life, as well as its four dimensions before and after
the intervention.
