داستان حكمراني علم و فناور ي در ايران

No Title

مي دانيد كه ملت ايران در انتهاي دوره قاجاريه، حركت هاي علمي و حتي تكنولوژيكي اش را شروع كرد. براي مثال انستيتو پاستور كه قدمت يك صدساله دارد و يك نهاد خيريه است، با هزينه مردم براي توليد وا كسن تأسيس شده است كه در دوره احمدشاه ساخته شد. مدرسه مركز تحقيقاتي براي زراعت نيز قدمت يك صدساله دارد. حدود 6 مدرسه آموزش عالي در ايران درزمينه هاي مختلف طب و زراعت و وجود داشت كه بعداً در حكومت پهلوي دانشگاه واحدي تأسيس شد. چون اينها را تجميع مي كرد، بالاخره به خاطر همان تجميع شدن، اسم دانشگاه روي آن گذاشتند و ايران وارد فاز آموزش در وسعت بيشتري شد. مهم ترين سياستي كه ميشود گفت طي اين صدسال براي توسعه علم و فناوري در ايران اعمال شد، بيشتر به صورت سياستهاي تشويق تقاضا براي آموزش بوده است. يعني براي استخدام افراد تحصيل كرده ضوابطي گذاشتند و رتبه هاي شغلي و حقوقي و دستمزدي را حَسب رتبه هاي مدارج علمي شان مشخص كردند. اين شايد قويترين محركي بود كه از طرف دولت عرضه شد. بعد امكانات آموزشي، به اين صورت كه دولت خودش مدرسه داري و دانشگاه داري مي كرد به صورت فرا گير در ايران عرضه شد. البته در حد مدارس به چند مورد مدارسي كه مردم اداره ميكردند هم مجوزهايي داده ميشد. ولي آموزشگاه هاي خارج از سيستم دانشگاه دولتي معطوف بود به آموزشهاي مهارتي مثل آموزشگاه خياطي و غيره كه از طرف مردم بنا و اداره مي شد.

No abstract