سيماي حكمراني مطلوب در منشور حكمراني علوي: از شاخص ها تا اشارت ها

No Title

امروزه، حكمراني مطلوب به عنوان يكي از نظريه ها و الگوهاي غالب در عرصه اداره و راهبري جوامع مدرن مطرح و در كانون توجه فزاينده انديشمندان و فعالان توسعه و همچنين دستوركار ويژه دولتها و جوامع جهاني قرار گرفته است. با اين وجود، ريشه هاي نظري و عملي حكمراني مطلوب به آموزه هاي اسلامي بر ميگردد و در سپهر حكمراني علوي به عنوان يك نقطه عطف در تاريخ حكمراني بشري مورد تبلور قرار ميگيرد. در اين راستا، نامه 53 نهج البلاغه (منشور حكمراني علوي) به عنوان يك سند و نقشه راه مرجع، آموزه هاي نظري و عملي حضرت علي (ع) را در ساحت حكمراني به تصوير ميكشد. ازاين روي، در پژوهش حاضر تلاش گرديده است تا اصول و اركان اين پارادايم مديريتي-سياستي در پرتوي آموزه هاي علوي مورد بازخواني قرار گيرد. بدين منظور، با بهره گيري از روش قياسي-استقرايي و توصيفي-تحليلي به بازخواني مولفه هاي حكمراني مطلوب پرداخته ميشود و سپس هر يك از اين مولفه ها با استناد به منشور حكمراني علوي مورد بررسي و تطبيق قرار ميگيرد. يافته هاي پژوهش حكايت از آن دارد كه نه تنها مولفه هاي حكمراني مطلوب در آموزههاي حكمراني علوي مورد معرفي و تا كيد قرار گرفته است بلكه اين آموزه ها با جهت گيري آينده مدارانه و ماهيت فرازماني-مكاني، الزامات و اقتضائات امروزين حكمراني مطلوب جوامع مدرن را نيز مورد ترسيم و ارائه قرار ميدهد.

No abstract