مقايسه كفايت دياليس در روش هاي دسترسي عروقي دائم

Comparison of Dialysis Adequacy in Permanent Vascular Access Methods

زمينه و هدف: دسترسي عروقي با عملكرد مناسب به عنوان راه حياتي براي بيماران همودياليزي مطرح است. دسترسي‌هاي عروقي شامل فيستول شرياني- وريدي، كاتتر موقت يا دائم وريد مركزي است. شاخص كفايت دياليز به دليل تأثير عميقي كه بر ميزان ابتلاء و مرگ و مير بيماران همودياليزي دارد، به عنوان يكي از مؤلفه‌هاي مهم و ضروري در نظر گرفته مي‌شود. عوامل مختلفي نظير نوع دسترسي عروقي مي‌توانند روي كفايت دياليز تأثيرگذار باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط نوع دسترسي عروقي با معيار كفايت دياليز در بيماران همودياليزي انجام شد. روش كار: همه بيماران بخش همودياليز بيمارستان توحيد سنندج به روش سرشماري انتخاب شدند. بيماران بر اساس نوع دسترسي عروقي در دو گروه كاتتر دائم وريد مركزي و فيستول شرياني- وريدي تقسيم شدند. براي سنجش كفايت دياليز از معيار KT/V استفاده شد. تست‌هاي آزمايشگاهي شامل ميزان هموگلوبين، فسفر، آلبومين و هورمون پاراتيروئيد ثبت شد. در پايان متغيرهاي زمينه‌اي مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: بيماران در دو گروه فيستول شرياني- وريدي(74نفر) و كاتتر دائم(69 نفر) قرار گرفتند. ميانگين معيار KT/V در كل بيماران 0/28±1/32 بود. از نظر كفايت دياليز دو گروه با هم اختلاف معني‌داري نداشتند(P=0.32). هم‌چنين در مقايسه‌ي تست‌هاي آزمايشگاهي نتايج نشان داد كه دو گروه با هم اختلاف معني‌داري ندارند(P≥0.05). نتيجه‌گيري: مطالعه حاضر نشان داد كه دياليز در اكثريت بيماران داراي دسترسي عروق دائم ( فيستول شرياني- وريدي يا كاتتر دائم وريد مركزي) از كيفيت و كارآيي مطلوبي برخوردار است، لذا بدون نگراني از اين روش‌ها در انديكاسيون‌ها و شرايط خاص مي‌توان از هر كدام از آنها استفاده كرد. اما از نظر بهبودي در تست‌هاي آزمايشگاهي براي روشن‌تر شدن قضيه نياز به مطالعات بيشتري است.

Background and Aim: A well-functioning vascular access is a mainstay and vital to perform an efficient hemodialysis in hemodialysis patients. Vascular access includes Arterio-Venous Fistula (AVF) and temporary or permanent central venous catheter. Dialysis adequacy is an essential element in the management of chronic Hemodialysis (HD) treatment as the adequacy of the dose has a profound effect on the patient's morbidity and mortality. Various factors affect the adequacy of dialysis including vascular access. The aim of present study was to investigate the relationship between vascular access type and dialysis adequacy in HM patients. Methods: All patients undergoing HM referring to the dialysis ward of Tohid Hospital in Sanandaj city were selected by census method. Patients were divided into two groups according to vascular access type (AVF or permanent CVC). The Kt/V was used as the gold standard for measuring the adequacy of dialysis. Laboratory parameters including hemoglobin, phosphorus, albumin and parathyroid hormone were recorded. Finally, socio-demographic information and treatment characteristics were collected. Results: The patients were divided into two groups: arterial-venous fistula (n=74) and permanent catheter (n=69). The mean KT/V in patients was 1.32±0.28. There was no significant difference in dialysis adequacy between the two groups. Also, the laboratory parameters in the two groups were not significantly different. Conclusion: Findings revealed that dialysis adequacy in patients with permanent vascular access (arteriovenous fistula or permanent central venous catheter ) is highly efficient. Therefore, these methods can be used in their indications. In terms of improving laboratory tests, further studies are needed to clarify this issue.