تأثير ملاقات برنامه‌ريزي شده بر ديدگاه پرستاران و خانواده بيماران بستري در بخش مراقبت ويژه جنرال

The Effect of Scheduled Appointments on the Views of Nurses and Families of Patients Admitted to the General Intensive Care Unit

زمينه و هدف: بستري شدن در بخش‌هاي مراقبت ويژه به عنوان يك بحران براي بيمار و خانواده بوده و شرايط بحراني بيماران بستري در بخش‌هاي مراقبت ويژه يا امكان مرگ آنها در اين بخش‌ها، نياز به ملاقات خانواده‌هايشان را ضروري مي‌كند. اين مطالعه با هدف بررسي ملاقات برنامه‌ريزي شده بر ديدگاه پرستاران و خانواده بيماران بستري در بخش مراقبت ويژه جنرال انجام شد. روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي است كه 60 پرستار شاغل در بخش‌هاي مراقبت ويژه و 197 نفر از خانواده بيماران بستري در اين بخش به شيوه در دسترس در سال 1398 انتخاب و انجام شد. ابزار بررسي شامل فرم ثبت اطلاعات دموگرافيك جهت دستيابي به اطلاعات دموگرافيك پرستاران، پرسش‌نامه BAVIQ جهت بررسي ديدگاه پرستاران و پرسش‌نامه ارزيابي نگرش خانواده بيماران بستري در اين بخش است. در اين پژوهش از خانواده بيماران خواسته شد تا به مدت شش روز بر بالين بيمار حضور يابند و اقدامات آموزش داده شده را انجام دهند. قبل و بعد از مداخله خانواده‌ها پرسش‌نامه ارزيابي نگرش خانواده بيماران را تكميل نمودند. هم چنين قبل از شروع و بعد از اتمام طرح پرسش‌نامه BAVIQ توسط پرستاران تكميل شد. يافته‌ها: در اين مطالعه 68/3 درصد پرستاران زن، 48/3 درصد در گروه سني 30-45 سال، 56/7 درصد متأهل، 45 درصد پيماني و 81/7 درصد شيفت‌هاي در گردش داشتند. ديدگاه پرستاران قبل و بعد از مداخله معني‌دار بود (p<0.001) ولي نگرش خانواده بيماران به ملاقات برنامه‌ريزي شده معني‌دار نبود (P=0.375). نتيجه‌گيري: پرستاران نسبت به حضور خانواده‌هاي بيماران بستري در بخش مراقبت ويژه ديدگاه مطلوب دارند و زمينه براي حضور خانواده بيماران وجود دارد ولي خانواده بيماران ديدگاه منفي را گزارش كردند. بنابراين پيشنهاد مي‌شود، شرايطي فراهم شود تا با آموزش‌هاي داده شده به خانواده‌ها از نظر روحي آماده شوند و با تأثيرات مثبت حضور بر بالين بيمار خود آشنا شوند.

Background and Aim: Admission in intensive care units is a crisis for the patient and family and the critical condition of patients admitted to intensive care units or the possibility of their death in these wards necessitates the need for their families’ visits. This study aimed to investigate the effect of scheduled visitation from the perspective of nurses and families of patients admitted to the general intensive care unit. Methods: The present study was conducted using a quasi-experimental design in 2019. The participants were 60 nurses working in adult intensive care units and 197 families of patients admitted to the ICU who were selected by convenience sampling. The instruments used to collect the data were a demographic information registration form to record the nurses’ demographic data, the Beliefs and Attitudes Visitation Questionnaire (BAVIQ) to assess the nurses' beliefs, and the Attitudes Evaluation Questionnaire to survey the families of patients admitted to the intensive care unit. In this study, patients' families were asked to be present at the patient's bedside for 6 days and perform the trained procedures. The patients' families completed the Attitudes Evaluation Questionnaire before and after the intervention. The nurses also completed the BAVIQ questionnaire before and after the research project. Results: The results showed that 68.3% of the nurses were female, 48.3% were in the age group of 30-45 years, 56.7% were married, 45% of them were working contractually, and 81.7% were working in rotating shifts. Besides, the results of the paired samples t-test showed that the nurses' views about visitation were significantly different before and after the intervention (p<0.001).However, the Patients' family attitudes had not significantly different views toward scheduled visitation before and after the intervention (Pvalue=0.375). Conclusion: The present study suggested that the nurses had positive views about the presence of families of patients admitted to the intensive care unit and there is a conducive context for the presence of the patients 'families. However, the patients' families reported a negative view. Accordingly, some measures must be taken to prepare the families emotionally with the training given to them and make them familiar with the positive effects of attending their patient's bedside.