كاركرد مقاومتي خانواده در منازعات قدرت

بحران‌هايي كه پس از دوران مدرن، گريبان‌گير جامعه‌ غرب و ساير نقاط جهان شد، متفكران و انديشمندان را به بازنگري در رويدادهاي جهان غرب و بنيادهاي آن واداشت. نيمه‌ دوم قرن بيستم، شاهد شوريدن حوزه‌هاي تفكر، به‌ويژه جامعه‌شناسي، عليه نظم نويني بود كه جهان سرمايه‌داري ايجاد كرد و كانون‌هاي قدرت را هدف مي‌گرفت. ازجمله‌ اين رويكردها، نگاه پساساختارگرايان، بخصوص فوكو به حوزه‌ قدرت و سخن درباره‌ مقاومت عليه قدرت است. اين پژوهش با روش توصيفي ـ تحليلي و با بهره‌مندي از نگاه وجودشناختي به نهاد خانواده، اين نهاد را كه مبتني بر رويكردي فطري و در جهت تكامل دوجنس است، داراي حيثيت‌هايي مي‌داند كه مي‌تواند به‌عنوان كانوني عليه قدرت، دست به مقاومت بزند. نقطه‌ قوت اين نهاد، بازگرداندن مسيري است كه قدرت نظم نوين در راستاي سوژه‌گي به كار گرفته است. به عبارت ديگر، تلاش مي‌شود تا ابتدا كاركرد مقاومتي خانواده، به‌عنوان يكي از پايدارترين نهادهاي اجتماعي مورد توجه قرار گيرد. سازوكار اين كاركرد اين است كه از طريق وجود احساس در خانواده و نيز با رويكردي غيرفردگرا اين نهاد، تواني مقاومتي مي‌يابد كه با ايجاد واسطه در خودآگاهي افراد، هدايت‌گري غرايز، بهره‌مندي از ذهنيت زنانِ درون خانواده و قوتي كه خانواده در حوزه‌ اقتصادي دارد، مي‌تواند قدرت نظم نوين را بر هم زند.