تأثير 12 هفته مصرف ترانس رزوراترول و تمرين استقامتي بر پاسخ شاخص‌‌هاي پلاكتي به يك جلسه فعاليت ورزشي وامانده ساز در موش‌‌هاي نر ويستار

زمينه و هدف: تمرين استقامتي مي‌‌تواند خطر بيماري‌‌هاي قلبي عروقي را از طريق اثر بر فعاليت و شاخص‌‌هاي پلاكتي كاهش دهد و مكمل رزوراترول هم تأثيري مشابه تمرين، بر عملكرد پلاكت‌‌ها دارد. هدف اين مطالعه بررسي تأثير همزمان 12 هفته مصرف مكمل ترانس رزوراترول و تمرين استقامتي بر پاسخ شاخص‌‌هاي پلاكتي به يك جلسه فعاليت ورزشي وامانده ساز بود. روش‌‌تحقيق: در اين پژوهش، ۳۲ سر موش صحرايي نر ويستار (سن 8 هفته) به طور تصادفي در چهار گروه كنترل (C)، مكمل ترانس رزوراترول (S)، تمرين (T) و تمرين مكمل ترانس رزوراترول (TS) قرار گرفتند. گروه‌‌هاي T و TS به مدت ۱۲ هفته و ۵ روز در هفته، تمرين روي نوار‌‌گردان را انجام دادند؛ به صورتي كه تمرين در هفته اول با سرعت ۱۰ متر بر دقيقه و مدت 2۰ دقيقه شروع شد و در ماه آخر، به سرعت 30 متر در دقيقه و مدت زمان ۶۰ دقيقه رسيد. گروه‌‌هاي S و TS، روزانه ۱۰ ميلي‌‌گرم ترانس رزوراترول به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن، 5 روز در هفته دريافت كردند. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني، تمامي گروه‌‌ها يك جلسه فعاليت حاد را با سرعت ۲۵ متر بر دقيقه و شيب ۱۰ درجه تا رسيدن به واماندگي انجام دادند. بلافاصله بعد از فعاليت، نمونه خوني گرفته شد و شاخص‌‌هاي پلاكتي شامل تعداد پلاكت‌‌ها، متوسط حجم پلاكتي، پهناي توزيع پلاكتي و درصد پلاكت‌‌ها با روش امپدانس الكتريكي اندازه گيري شدند. داده‌‌ها با روش آماري تحليل واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح معني داري05/0 p مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: پاسخ متوسط حجم پلاكتي به فعاليت، بين چهار گروه به طور معني داري تفاوت داشت (۰۳/۰=p). مقايسه زوج‌‌ها نشان داد كه متوسط حجم پلاكتي در گروه S نسبت به گروه هاي C (۰۱/۰=p) و T (۰۱/۰=p) به طور معني‌‌داري كمتر است. تفاوت معني‌‌داري بين پاسخ ساير شاخص‌‌ها وجود نداشت (۰5/۰ p). نتيجه‌‌گيري: مصرف ۱۲ هفته مكمل ترانس رزوراترول موجب كاهش معني‌دار متوسط حجم پلاكتي گروه S در پاسخ به فعاليت حاد ورزشي شد؛ اما  تركيب مكمل با تمرين و تمرين تنها، تاثيري بر پاسخ شاخص هاي پلاكتي به فعاليت ورزشي نداشت.