تأثير ادبيات رفتاري بر پويايي رابطۀ پليس با مردم

يكي از مهم‌ترين مسائل مربوط به پليس، نحوة رفتار با مردم است، چراكه اثرات مثبت و منفي رفتار پليس جنبۀ عمومي دارد و مستقيماً بر امنيت جامعه اثر مي گذارد. اين پژوهش، با هدف اثربخشي ادبيات رفتاري بر پويايي رفتار پليس با مردم انجام ‌شده است. پژوهش حاضر، از نوع توصيفيتحليلي و به روش مقطعي است. جامعة آماري اين پژوهش، شامل كليۀ شهروندان شهرستان آبادان به تعداد دويست ونودوهشت هزار نفر است كه 352 نفر از آن به‌عنوان نمونۀ آماري با استفاده از فرمول كوكران براي جوامع محدود و به روش نمونه‌گيري تصادفي سادۀ اتفاقي انتخاب‌ شدند. به منظور جمع‌آوري داده ها، از پرسشنامۀ 30 گويه اي محقق ساخته استفاده‌ شد كه داراي 6 مؤلفه (ادبيات رفتاري، اعتماد عمومي، مشاركت عمومي، احساس امنيت، آرامش اجتماعي و رضايت عمومي) است. روايي محتوايي پرسشنامه با بهره گيري از آزمون KMO  با ضريب 0.861 و پايايي آن با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ به ترتيب براي ادبيات رفتاري 0.88، اعتماد عمومي 0.91، مشاركت عمومي 0.83، احساس امنيت 0.83، آرامش اجتماعي 0.81 و رضايت عمومي 0.96 مورد تأييد قرار گرفت. تجزيه ‌و تحليل داده‌ها نشان مي‌دهد كه اعتماد عمومي، مشاركت عمومي، احساس امنيت، آرامش اجتماعي و رضايت عمومي به وسيلۀ ادبيات رفتاري پليس تبيين مي‌شوند.