بررسي عوامل مؤثر بر سهم هزينه خوراك خانوارهاي شهري و روستايي: با تأكيد بر رويكرد اسلام به بُعد خانوار (مطالعه مورد استان اصفهان)

نهاد خانواده، كاركردها و رفاه آن در اسلام از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است. سهم هزينه خوراك از كل هزينه خانوار، به‌عنوان يكي از شاخص‌هاي رفاهي است و افزايش بعد خانوار به‌عنوان يكي از كاركردهاي آن بر اين شاخص اثرگذار است. در اين راستا، هدف اين پژوهش بررسي عوامل مؤثر بر سهم هزينه خوراك خانوارهاي شهري و روستايي با تأكيد بر رويكرد اسلام به بعد خانوار است كه با استفاده از روش حداقل مربعات معمولي وزني با استفاده از داده‌هاي درآمد و هزينه 9578 خانوار در استان اصفهان طي دوره زماني (1393-1386) صورت مي‌گيرد . نتايج حاصل شده بيانگر اين است كه با افزايش هزينه كل خانوار و تغيير محل سكونت خانوارها از روستا به شهر سهم هزينه خوراك كاهش مي‌يابد. همچنين، با افزايش بعد خانوار و افزايش سن سرپرست خانوار، سهم هزينه خوراك از كل هزينه خانوارهاي افزايش يافته و منجر به كاهش رفاه خانوار شده است. بر اين اساس، دولت بايد به‌منظور افزايش سطح رفاه خانوارها با توجه به ابعاد خانوار، سن سرپرست‌هاي خانوار و محل سكونت آن‌ها سياست‌هاي حمايتي متفاوتي به‌كار گيرد.