تحليلي بر نقش طراحي آموزشي در توسعۀ حرفه‌اي كارورزان رشته زبان و ادبيات فارسي

هدف از اين پژوهش، نقش طراحي آموزشي، بر توسعۀ حرفه اي كارورزان رشته زبان و ادبيات فارسي است. براي رسيدن به مقصود، از رويكرد پژوهش كيفي و روش مطالعه موردي، با ابزار مصاحبه‌ نيمه‌ساختاريافته و متن گزارش كارورزان استفاده شد. نمونه‌گيري به روش هدفمند بود. مشاركت كنندگان، هشت نفر از دانشجويان دختر ورودي سال هاي 91 و 92 مركز آموزش عالي شهيد باهنر دانشگاه فرهنگيان بودند. اطلاعات به دست آمده، پس از پياده سازي، با روش «تحليل محتواي مضموني» تحليل شدند. نتايج نشان داد طراحي هاي آموزشي از نظر محتوا، در افزايش سطح كيفي محتوايي موضوعات زباني، ادبي و نگارش، و بالابردن ميزان توانايي دانش آموزان در بازشناسي مفاهيم، مؤثر بودند؛ همچنين، از لحاظ مهارت هاي حرفه اي، با كاربست بهينۀ شيوه هاي آموزشي، انتخاب رسانۀ متناسب، نوآوري در تكاليف و انگيزه بخشي در فرآيند آموزشي مناسب با موضوعات رشته، در طراحي ها، بر افزايش كيفيت اجراهاي آموزشي دانشجويان تأثير گذاشتند؛ اما براي كسب شايستگي در محتواي آموزشي، در زمينۀ تلفيق محتوا و مهارت هاي حرفه اي، به دليل عدم تطابق طرح‌ها با اجراها، دانشجويان ضعف هايي در طراحي آموزشي دارند. در مجموع، پژوهش نشان مي دهد كارورزان رشته‌ زبان و ادبيات فارسي در طراحي آموزشي بايد از فرصت هاي بيش تري براي آميختن محتوا و مهارت هاي حرفه اي بهره ببرند؛ زيرا در بخش برنامه ريزي و اجرا، نيازمند كفايت و مهارت هاي بالاتري براي رسيدن به شايستگي هاي حرفه اي هستند.