بازسازي معنايي تجربة زيستة زنان سالمند از قرنطينه در دوران همه‌گيري كرونا در شهر مشهد

همه‌گيري كرونا پيامدهاي بسياري براي تمام افراد در تمام جوامع داشت. تحقيق حاضر به بررسي تجارب زنان سالمند مي‌پردازد. روش تحقيق از نوع كيفي و برپايۀ «نظريۀ داده‌بنياد» است. تعداد بيست نمونه به‌صورت هدفمند از طريق نمونه‌گيري گلوله‌برفي انتخاب شدند و مصاحبه‌ها تا رسيدن به مرحلۀ اشباع نظري ادامه داشتند. تجزيه و تحليل داده‌ها از طريق كدگذاري باز، محوري و انتخابي صورت گرفت و مدل پارادايمي ‌شامل شرايط علّي (ساخت ‌ذهني ‌كنشگر)، زمينه و بستر (ساخت ‌اجتماعي ‌كنشگر)، شرايط مداخله‌گر (ساخت انگيزشي كنشگر)، راهبردها (راهبردهاي فعالانه، انفعالي و اجتناب‌مدار)، و پيامدها (پيامد مثبت و منفي) هستند. مقولۀ هسته‌اي «اثر تجمعي تعاملي نظام ذهني، اجتماعي، انگيزشي بر كنش» شناخته شد. نتيجۀ تحقيق حاكي از آن است كه تجربۀ زيستۀ زنان سالمند، برساختۀ تأثيرات ساخت ذهني، اجتماعي و انگيزشي بر روي كنش‌هاي آنان است.