تاثير شش هفته تمرينات تحريك وستيبولار بر تعادل ايستا و پويا در كودكان دچار نقص شنوايي

زمينه: حركت ناشنوايان اغلب ناموزون و بدون ريتم است كه نقص در قابليت تعادل، عامل اصلي چنين پديده اي است. لذا هدف از تحقيق حاضر، بررسي تاثير شش هفته تمرينات تحريك وستيبولار بر تعادل ايستا و پويا در كودكان دچار نقص شنوايي بود. روش كار: مطالعه حاضر يك كارآزمايي باليني با طرح پيش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماري شامل تمام كودكان كم شنوا مدرسه پيش دبستاني و دبستان قطب زاده شهر رشت بود كه از ميان آن ها 24 نفر به صورت در دسترس و به شكل تصادفي در دو گروه كنترل (12 نفر) و تجربي (12 نفر) قرار گرفتند. آزمودني هاي گروه تجربي به مدت شش هفته، هفته اي سه جلسه تمرينات تحريك وستيبولار را انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمريني، تعادل ايستا و پويا به وسيله خرده آزمون برونكينزاوزرتسكي و تعادل عملكردي با آزمون زمان برخاستن و رفتن اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آزمون تي همبسته و تحليل كواريانس در سطح معناداري 05 / 0 ≥ p تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج مطالعه حاضر پس از اتمام دوره مداخله، تفاوت معني داري را، بر عوامل تعادل ايستا ( 001 / 0 = p)، پويا ( 02 / 0 =p) و عملكردي ( 001 / 0 =p) در گروه تجربي نشان داد. نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد كه يك دوره برنامه تمريني تحريك وستيبولار مي تواند موجب ارتقاء عملكرد تعادلي ايستا، پويا و عملكردي در كودكان كم شنوا شود.