تأثير تمرين مقاومتي فزاينده و تناوبي شديد بر بيان ژن TRAF6 عضله قلبي و مقادير سرمي TNFα

زمينه: شايع ترين علل مرگ ومير بيماران ديابتي، اختلالات قلبي عروقي است كه يكي از دلايل آن عوامل التهابي مي باشد. با توجه به اينكه فعاليت بدني قادر به كاهش التهاب است، مطالعه حاضر تأثير دو نوع تمرين مقاومتي فزاينده (RT) و تناوبي شديد (HIIT) را بر بيان ژن TRAF6 عضله قلبي و TNFα سرمي موش هاي ديابتي نر بررسي كرده است. روش كار: در اين تحقيق تجربي، 72 سر موش صحرايي نر به 6 گروه 12 تايي موش هاي ديابتي (n=12)، كنترل (n=12)، ديابتي تمرين تناوبي شديد (n=12)، تمرين تناوبي شديد (n=12)، ديابتي تمرين مقاومتي فزاينده (n=12) و تمرين مقاومتي فزاينده (n=12) تقسيم شدند. تمرين مقاومتي فزاينده در 6 هفته 3 جلسه اي بالا رفتن از نردبان عمودي، همراه با وزنه هاي 50%، 75%، 90% و 100% وزن بدن حيوان، انجام شد. سپس 30 گرم به وزنه ها اضافه مي شد، تا جايي كه موش ها نتوانند نردبان را طي كنند. تمرين تناوبي شديد نيز در 6 هفته ي 3 جلسه اي، با شدت 50 تا 110 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي صورت گرفت. 24 ساعت بعد از اتمام تمرين آزمون عملكردي گرفته شد و 48 ساعت بعد از آزمون، حيوانات تشريح شدند. درنهايت، بيان ژن TRAF6 با استفاده از تكنيك Real Time PCR و مقدار سطوح TNFα سرمي با روش ELISA مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها: ميزان TRAF6 بعد از هر دو نوع تمرين در گروه ديابتي، افزايش معناداري داشت كه اين افزايش در گروه HIIT بيشتر بود و ميزان سرمي TNFα پس از هر دو نوع تمرين كاهش معناداري داشت و اين كاهش در گروه HIIT بارزتر بود. نتيجه گيري: HIIT و RT مي توانند نقش مهمي در كاهش عامل التهابي TNFαبيماران ديابتي داشته باشند كه HIIT در اين زمينه مؤثرتر است. افزايش بيان ژن عامل واسطه اي TRAF6 مي تواند در مسيرهاي التهابي ايجاد شده باشد، كه احتمالاً نياز به كاهش شدت تمرين دارد؛ يا در مسيرهاي ضدالتهابي باشد كه نشان دهنده ي اثر مثبت تمرين بر ديابت است.