اثر غوطه وري در آب سرد بعد از فعاليت برونگرا بر پاسخ هاي اكسيداتيو و التهابي در عضله اسكلتي

زمينه: بعد از فعاليت ورزشي برونگرا، فشار اكسيداتيو و التهاب افزايش مي يابد. غوطه وري در آب سرد بعد از فعاليت ورزشي جهت تسريع ريكاوري بين ورزشكاران مرسوم است. بنابراين، هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر غوطه وري در آب سرد بعد از فعاليت برونگرا بر پاسخ هاي اكسيداتيو و التهابي در عضله اسكلتي مي باشد. روش كار: يك صد سر موش نر ويستار (وزن 41.65±285.11) به طور تصادفي به گروه هاي كنترل، فعاليت برونگرا، فعاليت برونگرا + آب معمولي و فعاليت برونگرا + آب سرد تقسيم شدند. نيم، 24، 48، 72 و 168 ساعت بعد از فعاليت برونگرا، عضله EDL در شرايط استريل شده خارج شد. فعاليت برونگرا شامل 90 دقيقه دويدن متناوب روي تريدميل با سرعت 16 متر در دقيقه و با شيب 16 مي باشد. مقدار گونه هاي واكنش پذير اكسيژن (ROS) و عامل نكروز توموريآلفا (TNFα) عضلاني با روش هاي آزمايشگاهي DCFDA و رنگ آميزي ايمونوهيستوشيمي اندازه گيري شدند. از آزمون هاي آماري كلموگروف اسميرنوف براي نرمال بودن داده ها و آزمون آناليز واريانس دوسويه با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي توكي براي مقايسه بين گروه ها با سطح معناداري P≤05.0استفاده گرديد. يافته ها: بعد از فعاليت برونگرا ROS و TNFα در سه گروه تجربي نسبت به گروه كنترل افزايش معناداري داشت (P≤0. 05). اوج افزايش ROS به طور معنادار در گروه هاي فعاليت برونگرا، فعاليت برونگرا + آب معمولي و فعاليت برونگرا + آب سرد به ترتيب نيم، 48 و 72 ساعت بعد از فعاليت برونگرا بود (P 0.001). همچنين، اوج افزايش TNFα به طور معناداري در گروه هاي فعاليت برونگرا و فعاليت برونگرا + آب معمولي 48 ساعت و در گروه فعاليت برونگرا + آب سرد 72 ساعت بعد از فعاليت برونگرا بود (P 0.001). نتيجه گيري: غوطه وري در آب سرد باعث افزايش بيشتر و به تأخير افتادن اوج افزايش ROS و TNFα بعد از فعاليت برونگرا مي شود كه احتمالاً به آسيب ناشي از ايسكمي ريپرفيوژن ارتباط دارد. بنابراين، بعد از فعاليت ورزش شديد، غير متعارف، برونگرا و آسيب زا، غوطه وري در آب سرد پيشنهاد نمي شود.