مقايسه اثربخشي دو برنامه آموزش والدگري حمايتي و هدايت و مربيگري رفتار بر شايستگي والديني مادران با كودك پسر قلدر

مقدمه:قلدري كودكان يكي از اشكال خشونت مورد توجه نهادهاي ملي و بين المللي بوده است.رفتارهاي بروني شده كودك در كاهش احساس شايستگي مادر موثر است. احساس شايستگي تاثير زيادي بر كيفيت رفتار والد و كودك دارد. اين مطالعه با هدف تعيين تفاوت اثربخشي دو برنامه والدگري حمايتي و مربيگري رفتار بر شايستگي والديني مادران با كودك پسر قلدر طراحي شد. روش: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون ـ پس آزمون با گروه كنترل و پيگيري سه ماهه بود. نمونه گيري به روش در دسترس و داوطلبانه با جايگزيني تصادفي در گروه ها در ۳گروه انجام شد. در نهايت۶۰ مادري كه فرزند پسر 8 تا 10 سال آنها نمرات بالا در مقياس قلدري مقياس ايلي نويز كسب كردند در سال 1399 و در تهران براي پژوهش انتخاب شدند. سه گروه۲۰نفره بصورت تصادفي در دو گروه مداخله و ديگري در گروه گواه گنجانده شدند.ابزار جمع آوري داده ها،مقياس قلدري ايلي نويز Illinois Bullying Scale (IBS)، اسپلاگ و هولت(۲۰۰۱)و مقياس احساس كفايت و رضايت از نقش والديني The parenting sense of competence scale ( PSOC) گيباد ـوالتسون و وندرسمن(۱۹۷۸)بودند.هر دو گروه آزمون طي۱۳جلسه تحت آموزش با برنامه والدگري حمايتي و هدايت رفتار قرار گرفتند.نتايج: بين اثربخشي برنامه والدگري حمايتي و هدايت رفتار بر شايستگي مادران با كودك قلدر در گروه هاي مداخله و گواه تفاوت معني داري وجود داشت. (P 0/001).همچنين ، يافته ها نشان داد كه برنامه هدايت رفتار(47.35 ±8.10, P 0/001) از برنامه والدگري حمايتي (39.60 ±9.15, P 0/001) موثرتر بود. نتيجه گيري: هر دو برنامه والدگري حمايتي و مربيگري رفتار بر افزايش شايستگي والديني مادران با كودك پسر قلدر موثر بودند. به نظر مي رسد كه، آموزش مادران با فرزند داراي رفتارهاي قلدري مي تواند از استرسهاي والدگري مادران كاسته و به بهبود رابطه مادر فرزندي كمك كند.