بررسي بهزيستي اجتماعي و خودآگاهي هيجاني بر اساس كيفيت رابطه با والدين به واسطه اعتياد به تلفن هوشمند در دانش آموزان تيز هوش

مقدمه: اعتياد به تلفن همراه در كيفيت رابطه والدين با فرزندان اثرات منفي مي گذارد. هدف اين مطالعه مقايسه و آزمون مدل رابطه علي بهزيستي اجتماعي، خودآگاهي هيجاني با والدين به واسطه اعتياد به تلفن هوشمند در دانش آموزان تيز هوش بود. روش : جامعۀ آماري شامل كليه دانش آموزان تيزهوش البرز بود كه در سال تحصيلي 1400- 1399 داوطلب ورود به دانشگاه بودند. 372نفر به روش نمونه‌برداري در دسترس از طريق فراخوان اينترنتي انتخاب شدند و به صورت آنلاين به پرسشنامه بهزيستي اجتماعي، پرسشنامه اعتياد به تلفن هوشمند، پرسشنامه خود آگاهي هيجاني و پرسشنامه كيفيت رابطه با والدين پاسخ دادند. نتايج : بين بهزيستي اجتماعي با اعتياد به تلفن هوشمند در دانش آموزان تيزهوش رابطه مستقيم وجود دارد. در ادامه، يافته ها نشان داد بين بهزيستي اجتماعي با اعتياد به تلفن هوشمند در دانش آموزان تيزهوش، رابطه منفي و معني دار ميباشد(0/01 p و 0/29 = β). بين خودآگاهي هيجاني با اعتياد به تلفن هوشمند در دانش آموزان تيزهوش رابطه مستقيم وجود دارد. بين خودآگاهي هيجاني با اعتياد به تلفن هوشمند در دانش آموزان تيزهوش، رابطه منفي و معني دار مي باشد(0/01 p و 0/15 = β) . مطابق با يافته ها رابطه مستقيم بين كيفيت رابطه با والدين با اعتياد به تلفن هوشمند در دانش آموزان تيزهوش، منفي و معني دار ميباشد(0/01 p و 0/13 = β).نتيجه گيري: مي‌‌توان با بهبود كيفيت بهزيستي اجتماعي و خود آگاهي هيجاني و افزايش كيفيت رابطه نوجوانان تيز هوش با والدين، اعتياد به تلفن هوشمند را كاهش داد.