گروه‌بندي سن بيمه‌گذاران رشته بيمۀ شخص ثالث در ايران، با توجه به نرخ خسارت‌ها

مطابق قانون، بيمۀ مركزي ج. ا. ايران موظف است در محاسبۀ حق بيمه‌هاي رشتۀ بيمه‌اي خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشي از وسايل نقليه، ويژگي‌هاي راننده نيز مورد توجه قرار دهد؛ از اين‌رو، در اين مقاله با استفاده از داده‌هاي يك شركت بيمه‌ طي شش‌سال به بررسي نحوۀ اثرگذاري ويژگي سن بيمه‌گذاران بر وقوع خسارت‌ها پرداخته‌ايم. نتايج آزمون دو نمونه‌اي كولموگروفاسميرنف، گوياي اثر گذاري ويژگي سن بر وقوع خسارت‌ها است. به‌دليل تفاوت جمعيت سني بيمه‌گذاران چهار گروه اصلي وسايل نقليه، محاسبات، براي گروه‌هاي مختلف خودرو به‌صورت مجزا انجام شده است. با استفاده از احتمال شرطي، احتمال وقوع خسارت را براي هر ردۀ سني محاسبه نموده‌ايم. همچنين براساس سه ويژگي ثبت شده از بيمه‌گذاران شامل سن، جنسيت و نوع مشتري درخت تصميم را محاسبه نموده‌ايم. براساس نتايج، در خودروهاي سواري، باركش و موتورسيكلت، احتمال وقوع خسارت به‌ترتيب براي بيمه‌گذاران با سنين كمتر از 22 سال، 30 سال و 25 سال به ميزان قابل توجهي بالاتر است. بنابراين بر اساس اصول بيم‌ سنجي، از بيمه‌گذاران اين سنين حق بيمۀ بالاتري مي‌بايد دريافت شود. همچنين، بيش از 50% از خسارت‌هاي منجر به آسيب‌هاي جاني در تمام انواع خودرو، متعلق به رانندگاني است كه بيمه‌گذار نبوده‌اند؛ بنابراين خودروهايي كه رانندگان متعدد دارند، مي‌بايد حق بيمۀ بالاتري پرداخت كنند. ويژگي سن بيمه‌گذاران خودروهاي اتوكار تأثير قابل‌توجهي بر نرخ خسارت‌ها نداشته است.