رتبه بندي مؤلفه هاي تاثير گذار در سياست گذاري فرهنگي جمهوري اسلامي ايران در مواجهه با زبان هاي خارجي

فراگيرشدن موضوع جهاني شدن به مثابه فراگيرشدن نوعي گفتمان غالب، دربرگيرنده جنبه هايي گوناگوني از همبستگي ها و همگني هاي فرهنگي، اجتماعي، سياسي، اقتصادي و ايدئولوژيكي است و ارتباط مستقيم آن با «زبان» به عنوان يكي از مهمترين عناصر هويت، امر «مواجهه با زبان خارجي» را در حوزه سياست گذاري فرهنگي تبديل به يك مسئله مي‌كند. زبان نقش تعيين كننده اي در تبيين و ساماندهي افكار و باورهاي افراد در اكنون و آينده جامعه دارد. در اين مقاله، به رتبه بندي مولفه هاي تاثير گذار بر سياست گذاري فرهنگي جمهوري اسلامي ايران در مواجهه با زبان هاي خارجي پرداخته شده است كه در عصر پروژه جهاني سازي به تعبير مخالفين و پروسه جهاني شدن به تعبير موافقين معادلات و مفروضات قبلي را دچار چالش ساخته است. روش اين پژوهش از نوع توصيفي پيمايشي و ابزارگردآوري داده ها، پرسش نامه ي محقق ساخته، شامل25 سؤال بود. جامعه ي آماري اين پژوهش، شامل نخبگان فرهنگي، سياسي، اجتماعي و زباني كشور مي باشند. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه به ترتيب مولفه هاي اجتماعي، اقتصادي، سياسي، فرهنگي مهمترين مؤلفه ها در سياست گذاري فرهنگي ملي و بين المللي در مواجهه با زبان هاي خارجي جمهوري اسلامي ايران مي باشد. در نهايت با توجه به نقاط قوت و ضعف محيط داخلي و تهديدات و فرصت هاي محيط خارجي دكترين نويني در راستاي ايجاد نظريه هاي علمي موجود تبيين گرديد.