اثر درماني متفورمين بر مرگ سلولي نكروتيك سلول هاي هيپوكمپ و بهبود اختلال حافظه فضايي در موش صحرايي نر مدل سندرم جنين الكلي

مواجهه با الكل در دوران جنيني سبب طيف گسترده اي از آثار فيزيولوژيكي و رفتاري طولاني مدت مي شود كه در مجموع اختلال سندرم جنين الكلي (FASD) ناميده مي شود.اختلالات عصبي ناشي از سوء مصرف الكل در كودكان با آپوپتوز در چندين منطقه از مغز مانند هيپوكامپ كه به دنبال فعال شدن آبشار اكسيداتيو التهابي و سطح بالاي دژنراسيون عصبي رخ مي دهد مرتبط است. مطالعات نشان دادند كه متفورمين (1،1 دي متيل هيدروكلرايد) كه به عنوان داروي خط اول براي درمان ديابت نوع 2 استفاده مي شود مي تواند به سرعت از سد خوني مغزي عبور كرده و آثار نوروپروتكتيو آن در چندين بيماري سيستم عصبي مورد تأييد قرار گرفته است. اين پژوهش با هدف ارزيابي فعاليت هاي محافظتي متفورمين بر روي اختلالات حافظه و نكروز سلول هاي عصبي در هيپوكامپ موش صحرايي با قرار گرفتن در معرض الكل پس از تولد انجام شد.نوزادان نر موش صحرايي 5.27 گرم در كيلوگرم اتانول محلول در 8.27 ميلي ليتر بر كيلوگرم شير خشك را از طريق گاواژ در روزهاي 10-2 بعد از تولد دريافت كردند .نوزادان همچنين 20 و 40 ميلي گرم بر كيلوگرم متفورمين را در روزهاي 10-2 بعد از تولد دريافت كردند. براي بررسي حافظه فضايي ، آزمايش ماز آبي موريس 36 روز پس از تولد انجام شد. پس از آزمون رفتاري ، رنگ آميزي نيسل براي ارزيابي سلولهاي دچار نكروز انجام شد. نتايج بيانگر اين است كه درمان با متفورمين مي تواند به طور قابل توجهي اختلال در حافظه مكاني را بهبود بخشد (0.01 p) و همچنين كاهش معني دار نورون هاي دچار نكروز در گروه درمان با متفورمين در مقايسه با گروه اتانول شد (0.01 p). بر اساس يافته ها، متفورمين سبب بهبود اختلال در حافظه فضايي در نوزادان موش قرار گرفته در معرض اتانول مي شود و از مرگ نكروتيك نورون هاي هيپوكمپ به طور قابل توجهي جلوگيري مي نمايد.