پهنه بندي و شناسايي عوامل موثر بر توزيع ثبت مرگ هاي زودرس

زمينه. انواع مختلف مرگ افراد نشان دهنده ميزان استفاده افراد از انواع مختلف مراقبت هاي بهداشتي است و نشاندهنده رشد و توسعه يك جامعه است. مرگ هاي زودرس بار سنگين بهداشتي، اقتصادي و رواني روي جامعه مي گذارند و با توجه به قابل پيشگيري بودن اين مرگ ها تلاش جهت كاهش 25 درصدي مرگ هاي زودرس تا سال 1404 در برنامه هاي بالادستي وجود دارد. روش كار. هدف از اين مطالعه توصيفيتحليلي با استفاده از داده هاي ثبتي، پهنه بندي مرگ هاي زودرس در شهرستان هاي تحت پوشش علوم پزشكي سمنان و بررسي عوامل دخيل در مرگ هاي زودرس در جهت كاهش مرگ و مير زودرس جامعه به خصوص در افراد با سن 30 تا 69 سال بوده است. داده ها براساس اطلاعات گواهي هاي فوت درج شده در سامانه ثبت مرگ در جمعيت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي استان سمنان از سال 1392 تا 1397 استخراج شد. براساس سامانه ثبت مرگ تعداد 3619 مرگ زودرس بين 30 تا 69 سال داشتيم كه به وسيله نرم افزار SPSS و با استفاده از آمارهاي توصيفي (درصد فراواني نسبي، ميانگين و انحراف معيار) و تحليلي (كايدو و تي مستقل) برحسب نوع متغير و در سطح معني داري 5 درصد آن ها را تحليل كرديم. يافته ها. مجموع 3619 مرگ زودرس در جمعيت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي سمنان داراي ميانگين (انحراف معيار) 55/7 (10/6) سال بوده است. بيشترين تعداد مرگ زودرس در سال 1394 و كمترين آن مربوط به سال 1393 بوده است. همچنين بيشترين ميزان مرگ متعلق به شهرستان آرادان و كمترين آن متعلق به شهرستان مهديشهر بوده است. همين طور بيشتر مرگ هاي زودرس در شهرها (85/5 درصد) روي داده است (p 0/001). در اين بين تنها تعداد مرگ زود هنگام ناشي از تصادفات رانندگي و عوارض جراحي در گروه هاي سني مختلف يكسان مي باشد (p 0/05). نتيجه گيري. براي كاهش مرگ و ميرهاي زودرس و افزايش اميد به زندگي بايستي به پيشگيري از سوانح و حوادث، علل زمينه سازهاي بيماري هاي داخلي و فرهنگ سازي در خصوص تغيير سبك زندگي شهروندان در راستاي كاهش هرچه بيشتر عوامل خطر كوشيد.