پديد آورندگان :
ﺷﺎﮐﺮي، ﺑﻬﺮه داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﺮدﺳﺘﺎن - ﮐﻤﯿﺘﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت داﻧﺸﺠﻮﯾﯽ، ﺳﻨﻨﺪج، اﯾﺮان , وﻃﻦ دوﺳﺖ، ﺳﻼم داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﺮدﺳﺘﺎن - ﭘﮋوﻫﺸﮑﺪه ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺳﻼﻣﺖ - ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، ﺳﻨﻨﺪج، اﯾﺮان , ﻧﻮري، ﺑﯿﮋن داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﺮدﺳﺘﺎن - ﭘﮋوﻫﺸﮑﺪه ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺳﻼﻣﺖ - ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻋﻮاﻣﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ، ﺳﻨﻨﺪج، اﯾﺮان , وﻟﯿﺌﯽ، ﺳﯿﻨﺎ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﺮدﺳﺘﺎن - ﭘﮋوﻫﺸﮑﺪه ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺳﻼﻣﺖ - ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، ﺳﻨﻨﺪج، اﯾﺮان
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: محدودكننده‌هاي شيميايي داروهايي هستند كه براي محدود كردن حركات ناخواسته بيمار يا كنترل اضطراري رفتار تهاجمي بيمار و ايجاد آرام بخشي و بي دردي، كاهش علايم و كاهش احتمال آسيب رساندن به خود يا ديگران استفاده مي‌شوند. استفاده نامناسب از محدودكننده‌هاي شيميايي مي‌تواند منجر به بروز عوارض در بيماران شود و حتي مي‌تواند موجب به تأخير افتادن جداسازي بيماران تحت تهويه مكانيكي از ونتيلاتور شود. مطالعه حاضر با هدف بررسي عوامل مؤثر در استفاده پرستاران از محدودكننده‌هاي شيميايي در بيماران بستري در بخش‌هاي مراقبت ويژه انجام شد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به روش مشاهده‌اي انجام شد. 160 بيمار بستري در بخش‌هاي مراقبت ويژه بيمارستان كوثر سنندج در ايران مورد مطالعه قرار گرفتند. بيماران پذيرش شده در بخش‌هاي مراقبت ويژه پس از گذشت هشت ساعت از زمان بستري و پايدار شدن نسبي شرايط بيمار از نظر استفاده از محدودكننده‌هاي شيميايي توسط پرستاران، ارزيابي شدند.
يافته‌ها: از 160 بيمار بستري در بخش‌هاي مراقبت ويژه 105 بيمار (65/62 درصد) تحت محدودكننده‌هاي شيميايي قرار گرفتند. معمول‌ترين زمان استفاده از محدودكننده‌هاي شيميايي در شيف شب و سپس شيفت عصر بود. نتايج حاصل از مقايسه بيماراني كه تحت محدودكننده‌هاي شيميايي قرارگرفته يا نگرفته‌اند نشان داد از نظر عوامل سابقه استعمال سيگار (P=0.037)، اينتوبه بودن (P=0.0001)، داشتن پانسمان (P=0.001) و درن(P=0.001) و همچنين NGT (P=0.010)، GCS (P=0.012)، FOUR score(P=0.050)، نوع شيفت‌هاي پرستاري(P=0.017)، بي‌قراري(P=0.004)با هم تفاوت معني‌دار آماري داشتند. رابطه‌ي بين متغيرهاي BMI، اعتياد به الكل، اعتياد به مواد مخدر، داشتن كاتتر، فيكساتور و تراكشن، دليريوم، داشتن پانسمان، نسبت پرستار به بيمار، بيماري زمينه‌اي و مد دستگاه تهويه‌ي مكانيكي با استفاده از محدودكننده‌هاي شيميايي معنادار نبود (P>0.05). نتايج آناليز رگرسيون لجستيك نشان داد بين سيگار كشيدن (P=0.041, OR=3.232)، اينتوبه بودن (P=0.0001, OR=75.959)، داشتن درن (P=0.016, OR=2.669)، FOUR score (P=0.0001, OR=0.944)، با استفاده از محدودكننده‌هاي شيميايي ارتباط معنادار وجود داشت.
نتيجه‌گيري: شيوع استفاده از محدودكننده‌هاي شيميايي توسط پرستاران در بخش‌هاي مراقبت ويژه بالا بوده است، از اين رو نياز به طراحي گايدلاين‌هاي باليني و خط مشي استفاده از محدودكننده‌هاي شيميايي وجود دارد.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Chemical restraints are drugs used to restraint a patient's involuntary movements or emergency control of the patient's aggressive behavior and to cause sedation and pain relief, reduce symptoms, and reduce the likelihood of harming oneself or others. Improper use of chemical restraints can lead to complications in patients and can even delay the separation of patients under mechanical ventilation from the ventilator. The aim of this study was to investigate the effective factors in nurses' use of chemical restraints in patients admitted to intensive care units.
Methods: This was an observational study. The statistical society of the research included 160 hospitalized patients in intensive care units (ICU) at Kowsar hospital, Sanandaj, Iran. After 8 hours of hospitalization and stability of their conditions, those patients in intensive care units were assessed based on administrating of chemical restraint by nurses. Data was collected through patients’ information forms, and observational checklists, then analyzed by SPSS 21, independent t-test, Chi-2, Fisher, and Mann–Whitney. Independent risk factors for the administration of chemical restraint were investigated by using the logistic regression model.
Results: Of the 160 patients admitted to intensive care units, 105 patients (65.62%) underwent chemical restraints. The most common time to use chemical restraints was during the night shift and then the evening shift. Comparison of patients for whom chemical restraint was used or not, showed that the two groups in terms of smoking history (P=0.037), intubation (P=0.0001), dressing (P=0.001) and drain (P=0.001) as well as NGT (P=0.010), GCS (P=0.012), FOUR score (P=0.050), type of nursing shifts (P=0.017), restlessness (P=0.004) Had a statistically significant difference. Relationship between BMI variables, alcohol addiction, drug addiction, having a catheter, fixator and traction, delirium, having a dressing, nurse to patient ratio, underlying disease and mechanical ventilation mode using limiters Chemical was not significant (P>0.05). The results of logistic regression analysis showed that between smoking (P=0.041, OR=3.232), being intubated (P=0.0001, OR=75.959), having a drain (P=0.016, OR=2.669), FOUR score (P=0.0001, OR=0.944), there was a significant relationship using chemical restraints.
Conclusion: Regarding the results of the study, it could be concluded that the administration of chemical restraint is increasing among nurses in intensive care units (ICU). Therefore, the necessity of the clinical guidelines and policies for the administration of chemical restraint are highlighted.
