پديد آورندگان :
ﺧﺪاﯾﺎري، ﺳﺠﺎد داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺗﻬﺮان - داﻧﺸﮑﺪه ﭘﺮﺳﺘﺎري و ﻣﺎﻣﺎﯾﯽ - ﮔﺮوه ﭘﺮﺳﺘﺎري ﻣﺮاﻗﺒﺖﻫﺎي وﯾﮋه، ﺗﻬﺮان، اﯾﺮان , ﺳﯿﻼﻧﯽ، ﺧﺎﻃﺮه داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺗﻬﺮان - داﻧﺸﮑﺪه ﭘﺮﺳﺘﺎري و ﻣﺎﻣﺎﯾﯽ - ﮔﺮوه ﭘﺮﺳﺘﺎري ﻣﺮاﻗﺒﺖﻫﺎي وﯾﮋه، ﺗﻬﺮان، اﯾﺮان , ﺷﺮﯾﻔﯽ، ﻓﺮﺷﺎد داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺗﻬﺮان - ﭘﮋوﻫﺸﮑﺪه ﻏﺪد درونرﯾﺰ و ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﯿﺴﻢ - ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺳﻼﻣﺖ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان - ﮔﺮوه اﭘﯿﺪﻣﯿﻮﻟﻮژي، ﺗﻬﺮان، اﯾﺮان , ﻧﻮاب، اﻟﻬﺎم داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺗﻬﺮان - داﻧﺸﮑﺪه ﭘﺮﺳﺘﺎري و ﻣﺎﻣﺎﯾﯽ - ﮔﺮوه ﻣﺮاﻗﺒﺖﻫﺎي وﯾﮋه و ﭘﺮﺳﺘﺎري ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان، ﺗﻬﺮان، اﯾﺮان
كليدواژه :
اﺗﺴﺎع دﺳﺘﯽ , درﻧﺎژ وﺿﻌﯿﺘﯽ , ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي ﺗﻨﻔﺴﯽ , ﺗﻬﻮﯾﻪ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ , ﺑﺨﺶﻫﺎي ﻣﺮاﻗﺒﺖ وﯾﮋه
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: تجمع ترشحات يكي از عوارض جدي در بيماران تحت تهويه مكانيكي است. مديريت ترشحات راه هوايي در بيمار تحت تهويه مكانيكي شامل روش‌هاي معمول (مايع درماني سيستميك) و همچنين تكنيك‌هايي از جمله تغيير وضعيت بيمار و اتساع دستي براي تخليه ترشحات است. ساكشن تراشه كه با هدف تخليه ترشحات انجام مي‌گيرد، مي‌تواند به همراه تكنيك‌هاي اتساع دستي و درناژ وضعيتي در بهبود پاكسازي راه هوايي مؤثر واقع شود. مطالعه حاضر با هدف تعيين مقايسه‌اي تأثير اتساع دستي و درناژ وضعيتي بر شاخص‌هاي تنفسي بيماران تحت تهويه مكانيكي در قالب يك مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي با طرح متقاطع انجام شد.
روش‌ها: اين مطالعه كارآزمايي باليني با طرح متقاطع (Crosse Over) در بخش‌هاي مراقبت ويژه بيمارستان امام خميني ايلام در سال‌هاي 99- 98 انجام شد. حجم نمونه اين مطالعه 50 نفر برآورد شد كه به روش نمونه‌گيري در دسترس بر اساس معيارهاي ورود به مطالعه انتخاب شدند. پس از 24 ساعت دريافت مراقبت‌هاي روتين بخش، هر بيمار به صورت تصادفي به يكي از دو گروه مداخله اتساع دستي (MH) يا مداخله درناژ وضعيتي (PD) تخصيص داده شد. پس از 24 ساعت دوم، بيمار به گروه مداخله‌ي بعدي جابجا شد. ابزار گردآوري داده‌ها فرم مشخصات دموگرافيك و فرم ثبت متغيرهاي تنفسي (شامل متغيرهاي كمپليانس ديناميك، درصد اشباع اكسيژن خون شرياني، حجم جاري، PIP وPEEP ) محقق ساخته بود. در روز اول پس از انتخاب بيمار و ثبت اطلاعات جمعيت‌شناختي، در زمان نياز بيمار به ساكشن، متغيرهاي تنفسي بيمار در فواصل زماني قبل از ساكشن، پنج و 25 دقيقه بعد از ساكشن ارزشيابي و نتايج به عنوان اطلاعات پايه (كنترل) ثبت شد. در روز دوم بيماران به صورت تصادفي در يكي از دو گروه مداخله اتساع دستي يا درناژ وضعيتي قرار گرفتند. در طول روز دوم بيماران علاوه بر دريافت مراقبت‌هاي تنفسي روتين بخش، قبل از هر بار ساكشن، بسته به گروهي كه در آن قرار داشتند تحت مداخله اتساع دستي يا درناژ وضعيتي قرار مي‌گرفتند و در فواصل زماني قبل از ساكشن، پنج و 25 دقيقه بعد از ساكشن متغيرهاي تنفسي ثبت مي‌شد. در روز سوم بيمار به گروه مداخله‌ي بعدي تخصيص داده شد (طرح متقاطع) و ارزشيابي متغيرهاي تنفسي تكرار و نتايج ثبت شد.
يافته‌ها: بر اساس آزمون تحليل واريانس اندازه‌گيري تكراري، درصد اشباع اكسيژن، درصد حجم جاري (P value=0.001) و كمپليانس ديناميك (P value=0.038) در گروههاي مداخله در دقيقه 25 بعد از ساكشن بيش از گروه كنترل و حاكي از برتري مداخله اتساع دستي نسبت به درناژ وضعيتي بود. در مورد متغير حداكثر فشار دمي نيز مداخله اتساع دستي در 25 دقيقه پس از ساكشن كاهش معناداري نسبت به درناژ وضعيتي ايجاد كرده بود (P value=0.001)، ليكن در ميزان PEEP بين هيچ يك از گروههاي مطالعه و زمان‌هاي مورد بررسي تفاوت معناداري مشاهده نشد.
نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين مطالعه، ضمن تأييد ضرورت مداخلات پرستاري به منظور مديريت ترشحات راه هوايي، نشان داد مداخله اتساع دستي در بهبود درصد حجم جاري، اشباع اكسيژن خون شرياني و كمپليانس ديناميك و نيز در كاهش ميزان PIP مؤثرتر از درناژ وضعيتي است. لذا ضمن تأكيد بر ضرورت آموزش كاركنان مراقبت سلامت جهت مراقبت از راه هوايي و مديريت تجمع ترشحات در بيماران تحت تهويه مكانيكي پيشنهاد مي‌شود دستورالعمل‌هاي باليني مبتني بر شواهد با تأكيد بر برتري مداخله اتساع دستي به منظور بهبود شاخص‌هاي تنفسي بيماران تهيه و ابلاغ شود.
چكيده لاتين :
Background & Aim: Accumulation of secretions is one of the serious complications in patients under mechanical ventilation. The management of airway secretions in these patients includes using the usual methods like fluid therapy as well as techniques such as changing the patient's position and manual hyperinflation. Tracheal suction, which is performed with the aim of secretion removal, can be effective in improving airway clearance along with manual hyperinflation techniques and postural drainage. This randomized clinical trial was conducted to compare the effect of manual hyperinflation (MH) and postural drainage (PD) on respiratory parameters of patients under mechanical ventilation.
Materials: This crossover clinical trial study was conducted in the intensive care units of Imam Khomeini Hospital, Ilam in 2018. Sample size was 50 patients under mechanical ventilation who were included in the study according to the inclusion criteria through convenience sampling. After the first 24 hours, patients received routine respiratory care in ICU, each patient was randomly assigned to one of the two intervention groups, manual dilatation (MH) or postural drainage (PD) for 24 hours, and then the patient was transferred to the next intervention group. Data collection tool was a demographic questionnaire and a form for recording respiratory variables (including dynamic compliance, arterial blood oxygen saturation percentage, tidal volume, Peak Inspiratory Pressure and Positive End Expiratory Pressure). On the first day, after selecting the patient and recording the demographic information, when the patient needed suction, the patient's respiratory variables were recorded at three times including before suction, 5 and 25 minutes after suction, and the results were recorded as the basic information (control). During the second day, in addition to receiving routine respiratory care, before each suction, depending on the intervention group, the patients were subjected to MH or PD and respiratory variables were recorded before suctioning as well as 5 and 25 minutes after suction. On the third day, the patient was assigned to the next intervention group (crossover design) and the evaluation of respiratory variables was repeated and the results were recorded.
Results: Based on the repeated measure ANOVA, atrial blood oxygen saturation (P value=0.001), tidal volume (P value=0.001) and dynamic compliance (P value=0.038) in the intervention groups at 25 minutes after suction were more than the control group, in favor of MH intervention comparing to PD intervention. Regarding the peak inspiratory pressure, the intervention of MH in 25 minutes after suction created a significant decrease compared to the PD (P value=0.001). There was no significant difference in the PEEP between any of the study phases and the investigated times.
Conclusion: The findings reconfirmed the necessity of nursing interventions in order to manage airway secretions, and also showed that MH intervention is more effective than PD in improving the respiratory indicators. Therefore, while emphasizing the necessity of training HCWs for respiratory care and management of airway clearance in patients under mechanical ventilation, it is suggested to prepare evidence-based clinical guidelines emphasizing the superiority of MH intervention in order to improve the respiratory indicators of patients.
