اثربخشي تئاتر درماني بر حساسيت اضطرابي، تنظيم هيجان و اضطراب تعامل اجتماعي بيماران مبتلا به اضطراب اجتماعي

The effectiveness of theater therapy on sensitivity anxiety, emotion regulation, and social interaction anxiety of patients with social anxiety

پژوهش حاضر به منظور تعيين اثربخشي تئاتر درماني بر روي حساسيت اضطرابي، تنظيم هيجان و اضطراب تعامل اجتماعي بيماران مبتلا به اضطراب اجتماعي صورت گرفت. روش پژوهش نيمه­­­آزمايشي با طرح پيش­آزمون، پس­آزمون و گروه گواه با دوره­هاي پيگيري 2 ماهه و 6 ماهه بود. جامعه­ي آماري شامل كليه­ي دانشجويان شهر تهران در سال 1398 و 1399 بود كه از بين آن­ها 40 نفر به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و گواه تخصيص يافتند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه­ اضطراب تعامل اجتماعي (SIAS) هيمبرگ و همكاران (1992)، مقياس حساسيت اضطرابي-3 (ASI-3) تيلور و كاكس (1998) و پرسشنامه­ي تنظيم هيجان (ERQ) گراس و جان (2003) بود. داده­ها با استفاده از روش تحليل واريانس با اندازه­گيري مكرر و نرم­افزار SPSS 24 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه تئاتر درماني منجر به بهبود معنادار تنظيم هيجان، اضطراب تعامل اجتماعي و حساسيت اضطرابي مي­شود (05/0P<) از يافته­هاي فوق مي­توان نتيجه گرفت از تئاتر درماني مي­توان به عنوان رويكردي جذاب و عاري از عارضه براي بهبود مشكلات روانشناختي بيماران مبتلا به اضطراب اجتماعي استفاده كرد.

The present study was conducted to evaluate the effectiveness of theater therapy on anxiety sensitivity, emotion regulation, and social interaction anxiety of patients with social anxiety. The research method was quasi-experimental with pre-test, post-test, and control groups with 2-month and 6-month follow-up periods. The population included all students in Tehran in 1398 and 1399, in which 40 people were selected in a Purposive sampling manner and were randomly assigned to two experimental and control groups. Research tools included the Social Interaction Anxiety Scale (SIAS) of Heimberg et al (1992), the Anxiety Sensitivity Index-3 (ASI-3) of Taylor and Cox (1998), and the Emotion Regulation Questionnaire of Gross and John (2003). Data were analyzed using repeated measures analysis of variance and SPSS-24 software The results showed that theater therapy led to a significant improvement in anxiety sensitivity, emotion regulation, and social interaction anxiety (P< 0/05). From the above findings, it can be concluded that theater therapy can be used as an attractive and uncomplicated approach to improve the psychological problems of patients with social anxiety.