بررسي «عنوان» در سروده‌هاي علي باباچاهي از رئاليسم تا پست‌مدرنيسم

شعر معاصر ايران، تحولات گوناگوني را از سرگذرانيده و جريان‌هاي مختلفي را آزموده است. يكي از اين جريان‌هاي شعري كه در دهۀ هفتاد ايجاد شد، جريان شعر پست‌مدرن است كه در كنار ساير جريان‌هاي نوظهور از اوايل دهۀ هفتاد تكوين و تاكنون نيز ادامه يافته است. علي باباچاهي، شاعر و منتقد معاصر، با سرودن دفترهاي نم نم باران و عقل عذابم مي‌دهد، وارد شعر پست‌مدرن شد. او در ابتدا، كار شاعري را با تأثيرپذيري از نيما و پيروان او آغاز كرد كه واقع‌گرايي و عيني‌گرايي اساس كار آن‌ها را تشكيل مي‌داد؛ اما رفته رفته، روية شعر او تحول پيدا كرد و در راستاي اين تحول، عنوان‌هاي سروده‌هايش نيز، دست‌خوش آن دگرگوني واقع شد. اين تحقيق مي‌كوشد تا با روش تحليلي _ توصيفي به بررسي عنوان‌هاي شعري علي باباچاهي، از دورۀ مدرنيسم تا پست‌مدرنيسم بپردازد. اگر سير عنوان شعرهاي او را از ابتدا يعني زماني كه پيرو نيما بود تا دورۀ دوم شاعريش، يعني دورۀ پست‌مدرن بررسي كنيم، متوجه تغييرات اساسي و عمده اين عنوان‌ها مي‌شويم. تلاش نويسندگان در اين پژوهش بر آن‌ست كه به اين سوال‌ها پاسخ دهند كه رابطۀ ميان عنوان سروده‌هاي علي باباچاهي و متن سروده‌هايش از چه كيفيتي برخوردار است و آيا مي‌توان از طريق عنوان‌هاي شعري، انديشه‌ و ذهنيت او از مدرنيسم تا پست‌مدرنيسم را رديابي و دنبال كرد؟