بررسي فقهي_ حقوقي مسئوليت مدني توليدكنندگان مواد غذايي

Jurisprudential-legal study of civil liability of food producers

زمينه و هدف : مسئوليت مدني توليد كنندگان مواد غذايي، از مباحث نوين مسئوليت مدني به شمار ميرود. توليد انبوه انواع مواد غذاييِ ‌نو تركيب و همچنين كمبود مواد غذايي در نقاط قابل توجّهي از دنيا، ‌‌‌‌‌توجه خاص به اين نوع از مسئوليت به منظور حمايت از سلامت جسمي مصرف كنندگان را بيش از پيش، ضروري مي سازد. در پژوهش پيش روي بر آن هستيم تا مسئوليت مدني توليد كنندگان مواد غذايي را با تمركز بر مباني فقهي و نظام حقوقيِ حال حاضر ايران، مورد تبيين و ارزيابي قرار دهيم. يافته ها : بررسي فقهي و حقوقي مسئوليت مدني توليدكنندگان مواد غذايي در نظام حقوقيِ حال حاضر ايران، حاكي از فقدان مجموعه قانوني منسجم در اين ارتباط مي باشد. عدم بكارگيريِ نهادهاي حقوقي مدرن همچون خسارت تنبيهي در اين ارتباط نيز از ديگر كاستي هاي نظام مسئوليت مدنيِ حال حاضر ايران به شمار ميرود. نتيجه گيري : در سطح قانونگذاري، مجموعه مقررات حال حاضر نظام حقوقي ايران در ارتباط با مسئوليت مدني توليدكنندگان مواد غذايي، حاكي از فقدان انسجام در پذيرش مبناي مسئوليت و همچنين عدم بكارگيري نهادهاي نوين حقوقي در اين ارتباط دارد. در سطح قضايي نيز مقاومت رويه محاكم در صدور حكم به خسارات خاص ناشي از مصرف مواد غذايي، محلّ تأمل بوده و اتّخاذ رويكرد بايسته از جانب سياستگذاران قضايي كشور را اقتضاء مي نمايد.

Background and Aim: Civil liability of food producers is one of the new topics of civil liability. The mass production of foods with fresh ingredients, as well as food shortages in significant parts of the world, makes it even more important to pay special attention to this type of responsibility in order to protect the physical health of consumers. In the present study, we intend to explain and evaluate the civil liability of food producers by focusing on the jurisprudential principles and the current legal system of Iran. Findings: Jurisprudential and legal study of civil liability of food producers in the current legal system of Iran, indicates the lack of a coherent legal set in this regard. The non-use of modern legal institutions, such as punitive damages in this regard, is another shortcoming of the current Iranian civil liability system. Conclusion: At the legislative level, the current set of regulations of the Iranian legal system in relation to civil liability of food producers, indicates a lack of coherence in accepting the basis of responsibility and also the non-use of new legal institutions in this regard. At the judicial level, the resistance of court procedures in issuing verdicts on specific damages resulting from food consumption is a matter for consideration and requires the adoption of an appropriate approach by the country's judicial policy makers.