اثربخشي تمرينات يوگا و تنيس روي ميز بر تعادل ايستا و پويا كودكان ناشنوا: نقش گيرنده‌هاي حسي تعادل و مكانيسم‌هاي عصبي كنترل حلقۀ باز و بسته

مقدمه: در مطالعات مختلف، نقص تعادل در كودكان ناشنوا نسبت به افراد عادي گزارش شده است. تكاليف تعادل ايستا و پويا و ورزش‌هاي مختلف وابستگي‌هاي متفاوتي به سيستم‌هاي حسي با مكانيسم‌هاي كنترلي مختلف از جمله كنترل حلقه باز يا بسته دارند. اين مطالعه با هدف بررسي اثربخشي تمرينات يوگا و تنيس روي ميز بر تعادل ايستا و پوياي كودكان ناشنوا انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه يك مطالعه نيمه تجربي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه پسران 12 ساله ناشنوا (30 نفر) شهر كرمانشاه بودند. ابتدا تعادل ايستا و پويا و ويژگي‌هاي تن سنجي كودكان با استفاده از آزمون تعادل لك لك و ستاره ثبت شد. سپس آزمودني‌ها به‌طور تصادفي در دو گروه تمرينات حلقۀ كنترل باز (تنيس روي ميز) و تمرينات حلقه كنترل بسته (يوگا) قرار گرفتند. شركت‌كنندگان در هر دو گروه برنامه تمريني خود را به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته انجام دادند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تمرينات حلقه كنترل باز و بسته تأثير متفاوتي بر تعادل ايستا و پوياي كودكان ناشنوا دارد. شركت در تمرينات يوگا به طور معني‌داري تعادل ايستا با چشمان بسته را در مقايسه با شركت در تمرينات تنيس روي ميز بهبود بخشيد. از سوي ديگر، تمرينات تنيس روي ميز در مقايسه با تمرينات يوگا تأثير معني‌داري بر بهبود تعادل پوياي كودكان ناشنوا داشت. نتيجه‌گيري: تمرينات يوگا (تمرينات حلقۀ كنترل بسته) تأثير بيشتري بر تعادل ايستا داشت، در حالي كه تمرينات تنيس روي ميز (تمرينات حلقۀ كنترل باز) منجر به تعادل پوياي بهتر در كودكان ناشنوا مي شود.