ارتباط ماندگاري بازتاب‌هاي ابتدايي با شدت اختلال‌هاي بيش‌فعالي و اوتيسم در كودكان

مقدمه: ناباليدگي عصبي-حركتي يكي از اختلالات دوران كودكي مي‌باشد كه ارتباط آن با اختلالات رفتاري مشاهده شده است و اثرات نامطلوب آن مي‌تواند تا دوران بزرگسالي نيز ادامه يابد. هدف از مطالعه حاضر بررسي ارتباط بين ناباليدگي عصبي-حركتي با شدت اختلال هاي بيش‌فعالي و اوتيسم در كودكان بود. مواد و روش‌ها: نمونه تحقيق حاضر شامل 388 كودك 810سال بود. ميزان شدت اوتيسم و بيش فعالي با استفاده از پرسشنامه والدين كانرز و پرسشنامه مقياس انجام شد و بازتاب انقباض نامتقارن گردن (ATNR)، بازتاب انقباض متقارن گردن (STNR)، بازتاب لابيرنتين (TLR) و بازتاب مورو نيز بررسي شد. به‌منظور بررسي ارتباط بين مؤلفه‌هاي ناباليدگي عصبي و دو نوع اختلال بيش‌فعالي و اوتيسم، ابتدا با استفاده از آزمون همبستگي، همبستگي خطي بين متغيرها سنجيده شد. بعد از بررسي همبستگي خطي، به‌منظور بررسي چگونگي تاثير مؤلفه هاي ناباليدگي عصبي بر دو نوع اختلال بيش فعالي و اوتيسم، از تحليل رگرسيون چندگانه استفاده شده است. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بازتاب‌هاي Moro, ATNR, STNR با علايم بيش فعالي و بازتاب‌هاي Moro, STNRو TLR با علايم اوتيسم ارتباط مثبت معني داري دارند. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج حاضر، به نظر مي‌رسد سنجش ماندگاري بازتاب‌هاي به كار رفته در پژوهش حاضر بتواند به‌عنوان يك راهكار تشخيصي جهت مداخلات سودمند زودهنگام در نظر گرفته شود.