طراحي ليگاندهاي مهاري جديد آنزيم مونوامين اكسيدازA- جهت استفاده در كنترل افسردگي و اختلالات رواني با استفاده از ابزارهاي بيوانفورماتيك

مقدمه: آنزيم مونوآمين اكسيداز (MAOA) A و مهاركننده‌هاي MAOB در درمان برخي از بيماري‌هاي سيستم عصبي نقش دارند و بيان ژن‌هاي سيتوكين‌هاي مرتبط با التهاب و بيماري‌هاي مختلف را تنظيم مي‌كنند. مواد و روش‌ها: پس از انتخاب تركيب مرجع بازدارنده MAOA با كمك ابزارهاي بيوانفورماتيكي مانند ZINC15 و ZINCPHARMER براي جستجوي مجازي از طريق خواص ساختاري و فارماكوفريك تركيب بازدارنده مرجع، چندين ليگاند جديد به دست آمد. سپس مقايسه بين ليگاندها با فرآيند اتصال MAOA انجام شد و ليگاندهاي برتر منتخب از نظر سميت، آلرژي، سميت و پيش‌بيني ADME با ابزارهايي مانند molsoft، PKCSM، way2drug swiss MADE مورد بررسي قرار گرفتند. يافته‌ها: در بين چهار ليگاند نهايي به‌دست‌آمده، LIG52 بالاترين برهمكنش را با باقيمانده‌هاي مختلف و با انرژي اتصال اتصال بالاتر (وينا امتياز= 9/7) نسبت به بقيه داشت و پس از آن LIG48 و LIG54 قرار گرفتند. در ميان باقيمانده‌هاي مؤثر برهم‌كنش، Trp128، ASN125، و GLU492 به MAOA در ليگاندهاي برتر، مانند تركيب مرجع، متصل شدند. آن‌ها همچنين توانايي مورد نظر براي تعامل با باقي مانده هاي درگير در انتخاب بستر و فعاليت كاتاليزوري، مهار و اختلال در فعاليت MAOA را داشتند. نتيجه‌گيري: ليگاندهاي به‌دست‌آمده در اين مطالعه توانستند برهمكنش‌هاي متفاوتي با تعداد مناسب پيوندهاي قابل چرخش بر روي ويژگي‌هاي فيزيكوشيميايي و جهت‌گيري فضايي در محل اتصال به MAOA داشته باشند. علاوه بر اين، نتايج به‌دست‌آمده از سرورهاي مختلف كه خواص مولكولي و شباهت دارويي سميت و جذب متابوليسم، ترشح و آزادسازي تركيبات ليگاند بازدارنده را بررسي كردند، به‌دست آمد. بنابراين مي توان آن‌ها را پس از بررسي‌هاي بيشتر در شرايط آزمايشگاهي و باليني به‌عنوان تركيبات دارويي احتمالي در سيستم هاي بيولوژيكي در نظر گرفت.