طراحي مدل بومي حكمراني خوب مبتني بر آموزه‌هاي ديني؛ پژوهشي كيفي مبتني بر نظريه داده بنياد

Designing a Native Model of Good Governance Based on Religious Teachings; Qualitative Research Based on Data Theory

پژوهش حاضر با استفاده از مفهوم نوين حكمراني خوب در مطالعات مديريت اسلامي با هدف طراحي مدل بومي مبتني بر آموزه ­هاي ديني انجام گرفت. داده ­هاي پژوهش از طريق مرور نظام­مند برجسته­ ترين اسناد و كتب ديني و تاريخي ايران باستان (دوره هخامنشيان) جمع ­آوري شد و با استفاده از روش داده بنياد مورد تحليل قرار گرفت. جهت اعتباريابي كيفي و بررسي روايي مدل مفهومي به‌ دست ‌آمده از مراحل كدگذاري، از روش تائيد خبرگان منتخب با استفاده از روش نمونه­ گيري تركيبي قضاوتي و گلوله برفي استفاده شد. بر اساس يافته ­هاي پژوهش، مقوله­ هاي شايستگي­ هاي مديران و وحدت جهت و هدف مشترك اركان نظام به‌عنوان شرايط علّي تحقق حكمراني خوب؛ نظارت و كنترل، فرهنگ ­سازي، پويايي اصل شورا و مشورت و مديريت دانش‌ محور به‌عنوان شرايط زمينه­ و بستر و تحميل فشار بر مردم، فساد و خيانت در مديريت و ناكارآمدي در مديريت به‌عنوان مقوله­ هاي مداخله‌گر تضعيف­ كننده حكمراني خوب شناسايي شدند. تمركز بر حوزه ­هاي منابع انساني، اقتصادي، سياسي و فرهنگي به‌عنوان راهبردهاي تحقق حكمراني خوب و برقراري امنيت در حوزه ­هاي مختلف، برخورداري از پشتوانه مردمي، عدالت فراگير، رشد و شكوفايي، كارايي و اثربخشي و پايبندي به هويت و ارزش­ها پيامدهاي حكمراني خوب تعيين شدند.

The present study was conducted using the new concept of good governance in Islamic management studies with the aim of designing an indigenous model based on religious teachings. The research data were collected through a systematic review of the most prominent religious and historical documents and books of ancient Iran (Achaemenid period) and analyzed using the foundation data method. To qualitatively validate and validate the conceptual model obtained from the coding steps; The method of confirmation of selected experts was used using the combined judgment and snowball sampling method. Based on the research findings, the categories of competencies of managers and the unity of the common direction and goal of the pillars of the system as the causal conditions for the realization of good governance; Oversight, culture, the dynamism of the council principle, and knowledge-based consultation and management were identified as contextual contexts, pressure and betrayal of the people, corruption and betrayal in management, and management inefficiencies as interfering categories that undermine good governance. Focus on the areas of human, economic, political and cultural resources as strategies for achieving good governance and security in various areas, popular support, inclusive justice, growth and prosperity, efficiency and effectiveness, and adherence to identity and values. , The consequences of good governance were determined.