ارزيابي روابط ژنتيكي گونه‌هاي آژيلوپس با استفاده نشانگرهاي چندشكلي نواحي هدفمند (TRAP)

هدف: هدف اين تحقيق تعيين روابط و سطح تنوع ژنتيكي بين و درون گونه هاي وحشي آژيلوپس با استفاده از نشانگرهاي ملكولي TRAP كه مبتني بر نواحي EST هستند،  مي باشد. مواد و روش‌ها: در اين تحقيق تنوع ژنتيكي و روابط بين گونه هاي وحشي آژيلوپس جمع آوري شده از 14 استان ايران متشكل از هشت گونه Aegilops   با استفاده از 24 تركيب آغازگرهاي TRAP مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج: ميانگين PIC  آغازگرهاي مورد مطالعه برابر 95/0 و كمترين و بيشرين ميزان اين شاخص به ترتيب مربوط به آغازگرهاي (92/0) TRAP20 و (97/0) TRAP10  بود. همچنين ميانگين شاخص نشانگري (MI) برابر 77/10 و كمترين و بيشرين ميزان اين شاخص به ترتيب مربوط به آغازگرهاي (95/6) TRAP3 و (34/17) TRAP17  بود. نتايج تجزيه واريانس ملكولي، واريانس بين گونه ها را 60 و واريانس درون گونه ها را 40 درصد نشان داد. پارامترهاي ژنتيكي برآورد شده نشان داد كه بيشترين ميزان Na (07/1)، Ne (26/1)، I (23/0) و uHe (16/0) مربوط به گونه Ae. truncialis  و حداكثر شاخص تنوع ژني ني (14/0) مربوط به گونه هاي Ae. truncialis، Ae. umbelulata و Ae. neglecta  بود. حداقل مقدار شاخص هاي تنوع ژني ني (09/0)، شاخص شانون (14/0)، تعداد آلل موثر (16/1) و تعداد آلل مشاهده شده (79/0) براي گونه Ae. crassa مشاهده شد. كمترين تشابه ژنتيكي  بين Ae. crassa با گونه هاي Ae. cylandrica  و Ae. umbelulata و بيشترين تشابه بين Ae. triuncialis و Ae. umbelulata مشاهده شد.  قرار گرفتن Ae. umbelulata و Ae. truncialis در يك گروه در تجزيه خوشه اي و تجزيه به مختصات اصلي و با فاصله زياد از ساير گونه ها شباهت ژنتيكي بالاي اين دو گونه را تائيد كرد. نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق تنوع ژنتيكي بالايي را در بين و درون گونه ها نشان داد. تجزيه واريانس ملكولي تنوع ژنتيكي بالاتر در بين گونه ها را مشخص كرد كه اين نتيجه نمايانگر جريان ژني و شاخص تثبيت (Fst) پايين در بين گونه ها و نيز تاييد كننده تمايز ژنتيكي بالا در بين گونه ها بود.