بررسي اثر اسپري سوسپانسيون حاوي سلولهاي بنيادي مزانشيمي مشتق شده از بافت چربي بر التيام زخم ديابتي و سنتز كلاژن در بافت پوست در مدل حيواني

مقدمه و هدف: گرچه مطالعات زيادي در خصوص اثرات سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي مشتق از بافت چربي در التيام زخم انجام گرفته، اما هنوز هم اثرات ترميمي اين سلول‌ها قابل بحث ‌هستند. بر اين مبنا، مطالعه حاضر به بررسي اثر سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي بر التيام زخم‌هاي ديابتي و سنتز كلاژن در بافت پوست در مدل حيواني پرداخته است.مواد و روش ها: طي اين تحقيق تجربي-آزمايشگاهي بافت چربي شكمي از مراجعه‌كنندگان جهت ابدومينوپلاستي تهيه گرديد. سلول‌هاي مزانشيمي جداسازي شده و مورد ارزيابي ميكروسكوپي و فلوسايتومتري قرار گرفتند.  استرپتوزوتوسين جهت القاي ديابت در 10 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار مورد استفاده قرار گرفت. زخمهايي به قطر 0.8 سانتيمتر توسط پانچ بيوپسي در ناحيه پشت موشهاي ديابتي ايجاد شد. حيوانات به دو گروه شاهد (تيمار نشده) و تيمار با سلول‌هاي مزانشيمي تقسيم‌بندي گرديدند. پس از تيمار، التيام زخم به روش فتوگرافي در روزهاي 7، 14 و 21 بررسي شد و سنتز كلاژن با رنگ‌آميزي ماسون تري‌كروم ارزيابي گرديد.نتايج: داده هاي مشاهده‌اي نشان دادند كه سرعت التيام زخم در گروه تيمار نسبت به گروه شاهد بيشتر بود. 21 روز بعد از تيمار، تراكم رشته‌هاي كلاژن، شكل‌گيري عروق بافتي و نظم رشته‌هاي كلاژن در گروه تيمار از كيفيت بيشتري نسبت به گروه كنترل برخوردار بود.نتيجه گيري: اسپري كردن سلول‌‌هاي بنيادي مزانشيمي مشتق شده از بافت چربي در ناحيه زخم ديابتي مي‌‌تواند سبب افزايش سنتز كلاژن در ناحيه زخم و تسريع ترميم زخم ديابتي گردد. بر اين مبنا استفاده از اين سلول‌ها مي‌‌تواند در سلول‌ درماني زخم‌ها مورد توجه قرار گيرد.