مقايسه اثر هشت هفته تمرين در آب، نردبان مقاومتي و دويدن استقامتي بر كاتالاز، مالون دي آلدئيد، واسپين و مقاومت به انسولين در موش‌هاي بزرگ آزمايشگاهي نر

مقدمه و هدف: افزايش پراكسيداسيون ليپيدي و بر هم خوردن تعادل اديپوكاين هاي موثر در حساسيت انسولين مانند واسپين مي توانند در بروز آترواسكلروزيس و پيشرفت آن موثر باشند. هدف از تحقيق حاضر مقايسه و تعيين تاثير هشت هفته تمرين در آب، نردبان مقاومتي و دويدن استقامتي بر كاتالاز (CAT)، مالون دي آلدئيد (MDA)، واسپين و مقاومت به انسولين در موش هاي بزرگ آزمايشگاهي نر بود .مواد و روش ها: 41 سر موش بزرگ آزمايشگاهي نر بطور تصادفي در 5 گروه (تمرين در آب، نردبان مقاومتي، دويدن استقامتي، شم و كنترل) تقسيم شدند . بعد از دو هفته سازگاري با محيط و يادگيري تمرين، گروه هاي تمريني براي هشت هفته به تمرين ورزشي پرداختند. از روش الايزا و مدل هموستاز مقاومت به انسولين براي اندازه گيري شاخص هاي تحقيق استفاده شد.نتايج: هشت هفته تمرين مقاومتي به طور معني داري بيشتر از دو روش تمريني ديگر باعث افزايش فعاليت آنزيم كاتالاز و كاهش MDA سِرم شد. بيشتر اينكه هشت هفته تمرين دويدن استقامتي و تمرين در آب به طور معني دار و بيشتري  باعث كاهش واسپين سِرم و مقاومت به انسولين نسبت به تمرين مقاومتي شد (p 0.05).  نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه تمرين مقاومتي نسبت به دو روش تمريني ديگر در كاهش پراكسيداسيون ليپيدي به لحاظ اثر برتر است، در حالي كه  تمرين دويدن استقامتي و تمرين در آب نسبت به تمرين مقاومتي باعث كاهش بيشتري در  واسپين و مقاومت به انسولين مي شوند.