تأثير موسيقي‌درماني مبتني بر فعاليت‌هاي ريتميك بر ادراك ديداري حركتي كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم

مقدمه: از جمله مشكلات كودكان داراي اختلال طيف اوتسيم وجود نابهنجاري در پردازش‌هاي حسي و اختلالات ادراكي حركتي است كه مي‌توانند زمينه‌ساز ايجاد مشكلات رفتاري بسياري در اين گروه از كودكان شود. اين پژوهش با هدف تأثير موسيقي‌درماني مبتني بر فعاليت‌هاي ريتميك بر ادراك ديداري حركتي كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم انجام گرفت. روش‌: طرح پژوهش حاضر شبه آزمايشي، از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش، شامل كليه كودكان مبتلا به اختلال اوتيسم مراجعه كننده به مراكز نگهداري از كودكان اوتيسم شهر تهران در سال 1398-1397 بود كه از اين ميان تعداد 30 كودك پسر سنين 12-6 سال مبتلا به اختلال اوتيسم مراجعه كننده به مركز اوتسيم دوم آوريل شهر تهران، به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به دو گروه 15 نفره (آزمايش و كنترل) تقسيم شدند. گروه آزمايش با استفاده از برنامه موسيقي‌درماني مبتني بر فعاليت‌هاي ريتميك طي 15 جلسه 45 دقيقه‌اي و 3 روز در هفته تحت آموزش قرار گرفتند. نتايج: نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه موسيقي‌درماني مبتني بر فعاليت‌هاي ريتميك به طور معني‌داري منجر به افزايش و نمرات خرده مقياس هماهنگي حركتي چشم (140/074=F و 0/001 =P)، شكل و زمينه (14/921=F و 0/001 =P)، ثبات شكل (22/818=F و 0/001 =P)، وضعيت در فضا (44/524=F و 0/001 =P) و همچنين روابط فضايي (7/685=F و 0/001 =P) متغير مهارت‌هاي ادراك ديداري حركتي كودكان مبتلا به اختلال اوتيسم گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل گرديد. نتيجه‌گيري: فعاليت‌هاي ريتميك همراه با موسيقي به عنوان يكي از روش‌هاي فعال و در دسترس اثرات مثبت و مؤثري را بر مهارت‌هاي ادراك ديداري حركتي كودكان مبتلا به اختلال اوتيسم برجاي گذاشته و مي‌توان از اين برنامه در راستاي ارتقاي مهارت‌هاي ادراك ديداري حركتي اين گروه از كودكان استفاده نمود.