نقش واسطه‌اي انعطاف پذيري روانشناختي در رابطه مقابله مذهبي با پريشاني روانشناختي مادران داراي فرزند مبتلا به سرطان خون

مقدمه: سرطان يك بيماري مزمن و دومين علت اصلي مرگ در كودكان است. مادران كودكان مبتلا به سرطان به عنوان يكي از اعضاء مراقب كننده كودكان، با مشكلات روانشناختي مواجه هستند. هدف از اين پژوهش بررسي نقش واسطه اي انعطاف پذيري روانشناختي در رابطه راهبردهاي مقابله مذهبي با پريشاني روانشناختي مادران داراي فرزند مبتلا به سرطان خون بود. روش: روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري كليه مادران داراي كودك مبتلا به بيماري سرطان خو ن مراجعه كننده به بيمارستان هاي شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بودند. حجم نمونه ۲۱۳ نفر و به شيوه نمونه گيري غيرتصادفي در دسترس انتخاب‌ و به پرسشنامه پريشاني روانشناختي كسلر(K10)، پرسشنامه راهبردهاي مقابله مذهبي(RCQ) و پرسشنامه پذيرش و عمل نسخه دوم(AAQII) پاسخ دادند. سپس الگوي پيشنهادي از طريق مدل معادلات ساختاري تحليل شد. يافته ها: مسيرهاي مستقيم مقابله مذهبي منفي و انعطاف پذيري بر پريشاني روانشناختي معنادار شدند. اما مسير مستقيم مقابله مذهبي مثبت بر پريشاني روانشناختي معنادر نبود همچنين اثرات غيرمستقيم راهبردهاي مقابله مذهبي از طريق نقش واسطه اي انعطاف پذيري روانشناختي بر پريشاني روانشناختي معنادار بود. نتيجه گيري : مدل ساختاري اصلاح شده پژوهش برازش مطلوبي داشت و اين گام مهمي در جهت شناخت عوامل مؤثر بر پريشاني روانشناختي مادران داراي فرزند مبتلا به سرطان مي باشد.