بررسي ارتباط اختلال خواب و ديابت نوع دو در افراد بزرگسال: نتايج فاز اول مطالعه كوهورت شاهديه

Relationship between Sleep Disorders and Diabetes Mellitus in Adults: Results of the First Phase of Shahedieh Cohort Study 2015-2017

مقدمه: اختلال در چرخه خواب مي تواند فعاليت هورمون هاي بدن را دچار اختلال كند. با توجه به اينكه ديابت شايع ترين بيماري غدد درون ريز است و مطالعات كمي به بررسي رابطه آن با كيفيت خواب انجام شده است، مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط اختلال خواب و ديابت نوع دو انجام شد. روش بررسي: مطالعه حاضر يك مطالعه توصيفي- مقطعي است. جامعه آماري جمعيت 70-35 سال شهرهاي شاهديه، اشكذر و زارچ بودند. داده ها در اين مطالعه شامل اطلاعات دموگرافيك، متغيرهاي مربوط به خواب و ميزان قند خون ناشتا بود. داده ها با استفاده از نرم افزار 16.SPSS version و آزمون هاي آماري كاي دو، ANOVA ،T-test و رگرسيون تجزيه و تحليل شد. نتايج: نتايج نشان داد شيوع خواب كمتر از 6 ساعت در افراد مبتلا به ديابت نوع دو به طور معناداري بيشتر بود و با افزايش قند خون مدت زمان تاخير در به خواب رفتن افزايش يافت ( 0.001= R=0.06, P ). همچنين نتايج رگرسيون نشان داد شانس ابتلا به ديابت در افراد با طول خواب كمتر از 6 ساعت، 12 درصد، در افراد با تاخير در به خواب رفتن بيش از 15 دقيقه، 11 درصد، در افرادي كه از داروهاي خواب آور به طور مداوم استفاده مي كردند، 15 درصد و در افرادي كه در طول روز چرت مي زدند، 27 درصد بيشتر از ساير افراد بود. نتيجه گيري: طبق يافته هاي اين مطالعه شيوع اختلالات خواب در افراد مبتلا به ديابت بيشتر بود و خواب يك پيش بيني كننده قوي براي بيماري ديابت نوع 2 بود.

Disruption of the sleep cycle can disrupt the activity of the hormonal rhythms. Given that diabetes mellitus (DM) is the most common endocrine disease, and few studies have been conducted to investigate its relationship with sleep quality, the present study aimed to investigate the relationship between sleep disorders and diabetes mellitus. Methods: The present study was a descriptive, cross-sectional study. In this study, all adults aged 35-70 years from Shahedieh, Ashkezar, and Zarch Cities were investigated. The data used in this study included demographics, sleep variables, and fasting blood sugar level. Data were analyzed using SPSS V. 16 and Chi-square, T-test, ANOVA and regression. Results: The results showed that the prevalence of sleep less than 6 hours was significantly higher in people with diabetes type2, and also, the sleep latency increased with increasing blood sugar level (R=0.06, P=0.001). The results of regression analysis indicated that the chance of diabetes in people with a sleep duration of less than 6 hours was 12%, in people with a sleep latency of more than 15 minutes was 11%, in people who used sleep medications continuously was 15% and in people who nap during the day was 27% higher than other people. Conclusion: According to the findings of this study, the prevalence of sleep disorders was higher in people with diabetes and sleep was a strong predictor for diabetes type2.