تحليل روان‌سنجي پرسشنامه راهبردهاي مشاركت آنلاين در دانشجويان

Psychometric Analysis Test of the Online Engagement Strategies Questionnaire among students

پژوهش حاضر با هدف تحليل روان­سنجي پرسشنامه راهبردهاي مشاركت آنلاين در دانشجويان انجام شد. روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش، كليه دانشجويان دانشگاه‌هاي شهر تهران در سال 1400 بودند كه از اين ميان 371 نفر دانشجو با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس بر مبناي پيشنهاد (كلاين ، 2010) به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه راهبردهاي مشاركت آنلاين (مارتين و بوليگر، 2018) و پرسشنامه مشاركت دوره دانشجو (ديكسون، 2015) پاسخ دادند. به‌منظور تعيين روايي عاملي پرسشنامه راهبردهاي مشاركت آنلاين از تحليل عاملي اكتشافي و براي بررسي همساني دروني آن از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد. همچنين، به‌منظور مطالعه روايي سازه پرسشنامه راهبردهاي مشاركت آنلاين، ضريب همبستگي آن با پرسشنامه مشاركت دوره دانشجو گزارش شد. نتايج تحليل مؤلفه ­هاي اصلي با استفاده از چرخش ابليمين نشان داد پرسشنامه راهبردهاي مشاركت آنلاين از چهار عامل مشاركت همكلاسي‌ها، مشاركت چندوجهي، مشاركت مربي و مشاركت خودگردان تشكيل شده است. نتايج مربوط به همبستگي بين ابعاد پرسشنامه راهبردهاي مشاركت آنلاين با پرسشنامه مشاركت دوره دانشجو به‌طور تجربي از روايي همگراي راهبردهاي مشاركت آنلاين حمايت كرد. همچنين، ضريب همساني دروني پرسشنامه راهبردهاي مشاركت آنلاين (0/87=a) مطلوب گزارش شد. يافته­ هاي پژوهش نشان داد كه ابزار حاضر براي سنجش راهبردهاي مشاركت آنلاين در دانشجويان ايراني ابزاري روا و معتبر است.

The aim of the present study was to investigate psychometric analysis of the Online Engagement Strategies Questionnaire. The method of study was descriptive and correlational. The statistical population was all students of Tehran universities in 1400, of which 371 students were selected as a sample use of convenience sampling method based on Klein (2010) proposal. In this correlation study, they completed the Online Engagement Strategies Questionnaire (Martin & Bolliger, 2018) and Student Course Engagement Questionnaire (Dixson, 2015). The exploratory factor analysis method and internal consistency were used to compute the Online Engagement Strategies Questionnaire's factorial validity and reliability, respectively. Also, in order to examine the convergent validity of the Online Engagement Strategies Questionnaire, we studied correlations between different dimensions of Online Engagement Strategies Questionnaire with Student Course Engagement Questionnaire. The results of principal component analysis (PC) and oblimin rotation replicated 4 factor structures: peer engagement, multimodal engagement, instructor engagement & self-directed engagement in the Iranian samples. Correlational analyses between Online Engagement Strategies Questionnaire's factors with Student Course Engagement Questionnaire's factors provided initial evidence for the Online Engagement Strategies Questionnaire convergent validity. Internal consistency for the Online Engagement Strategies Questionnaire's factors was desirable (a=0.87). These findings provide evidence for the validity and reliability of the Online Engagement Strategies Questionnaire as an instrument to identification & assessment the online engagement main strategies among Iranian students.