كاربردهاي سياست مالي با حضور خانوارهايي با مصرف سرانگشتي با استفاده از تحليل مدل تعادل عمومي پوياي تصادفي

Applications of fiscal policy with the presence of households with finger consumption using dynamic stochastic general equilibrium model approach

در اين مطالعه، تأثير شوك­ هاي مخارج دولت بر متغيرهاي كلان اقتصادي در ايران خصوصاً بر مصرف كل بخش خصوصي در قالب يك مدل تعادل عمومي پوياي تصادفي (DSGE) و در يك اقتصاد بسته با شمول خانوارهاي غيرريكارديني و يك سياست نسبتاً دقيق مالي مورد بررسي قرار مي­ گيرد. نتايج شبيه ­سازي مدل نشان مي­ دهند كه وجود خانوارهاي غيرريكارديني يك محرك در جهت افزايش سطح مصرف كل در پاسخ به شوك مخارج دولت نسبت به حالت پايه بدون حضور خانوارهاي غير ريكارديني مي­ باشد. يافته ­هاي تحقيق دلالت بر اين امر دارد كه در ايران اعمال تكانه مثبت مخارج مصرفي دولت، امكان رشد پوياي سرمايه­ گذاري را فراهم نمي­ سازد. اين در حالي است كه اشتغال نيروي كار خانوارهاي غيرريكارديني بدليل افزايش در دستمزد افزايش يافته، ليكن سرمايه ­گذاري كاهش مي ­يابد. همچنين سياست­ مالي داراي اثر مثبت بر توليد مي­ باشد، اگرچه ضريب تكاثري پايين­تر از يك بوده و به مرور زمان توليد كاهش خواهد يافت. با توجه به اين مسئله كه اثر تكانه مخارج مصرفي دولت روي مخارج مصرفي بخش خصوصي مثبت بوده لذا اين نتيجه خلاف چارچوب نظريه برابري ريكارديني و بصورت (crowding-in) عمل مي­ نمايد.

This thesis investigates the impact of government spending shocks on macroeconomic variables in Iran, especially on private consumption in the form of a stochastic dynamic general equilibrium (DSGE) model, in a closed economy with non-Ricardian households and a relatively rigorous fiscal policy. The model simulation results show that non-Ricardian households are a stimulus to increase total consumption in response to government spending shocks relative to the baseline without non-Ricardian households. The findings also imply that the positive impulse of government spending in Iran does not allow for the dynamic growth of investment. In other words, The effect of spending shock on the investment is negative, while the employment of non-Ricardian household increased as wage increased, but investment declined. also, fiscal policy has a positive effect on production, although the multiplier is lower than one and will decrease over time. Given that the effect of government spending shocks on private consumption spending is positive. The model results do not follow Ricardian Equivalence Theorem, which is in the form of crowding-in