مطالعه تطبيقي سياست هاي حمايت از سالمندي در ايران و سوئد

A Comparative Study of Aging Support Policies in Iran and Sweden

مقد‌‌‌‌مه:با توسعه بهداشت و رفاه در جهان معاصر و افزايش طول زندگي حاصل از آن، موضوع سالمندي به يكي از مسائل اجتماعي قابل‌توجه در بسياري از كشورهاي جهان بدل شده است. در نتيجه چنين شرايطي اتخاذ سياستهاي كارآمد درزمينه سالمندي بيش‌ازپيش اهميت و ضرورت يافته است. پژوهش حاضر به دنبال آن است كه سياستهاي سالمندي دو كشور ايران و سوئد را با يكديگر مقايسه كند. روش: بدين منظور مهم‌ترين متون، اسناد و سياستهاي سالمندي دو كشور مورد خوانش قرار گرفته و بر اساس اين سياستها، چهار محور كليدي در حوزه سياست‌گذاري سالمندي، استخراج شد كه عبارت‌اند از: دولتي/ خصوصي بودن حمايتها، اقتصادي/ فرهنگي بودن حمايتها، حمايتهاي مبتني بر انفعال/ مداخله سالمند، حمايتهاي مبتني بر اجتماع‌گرايي/ فردمحوري. يافته‌ها: نتايج مقايسه سياستها نشان داد كه سياستهاي سالمندي در دو كشور ايران و سوئد در سه محور اول، قرابت قابل‌توجهي دارد؛ به‌نحوي‌كه سياستهاي هر دو كشور عموماً دولت‌گرا (محور اول)، مبتني بر حمايتهاي اقتصادي بوده (محور دوم) و بيشتر رويكردي انفعالي نسبت به سالمند داشته است (محور سوم). اما مقايسه در محور چهارم نشان داد كه سياستهاي ايران بيشتر فردگرايانه و در سوئد عموماً ماهيتي اجتماع‌گرايانه دارد. بحث: درمجموع با توجه به قرابت خطوط كلي سياستهاي سالمندي در ايران و سوئد و اختلاف قابل‌توجه آنان از حيث رفاه عمومي سالمندان، مي‌توان نتيجه گرفت كه مسائل سالمندي در ايران بيش از آنكه مربوط به نوع نظام رفاهي و ماهيت سياستها باشد، به نحوه اجراي سياستها مربوط است.

Introduction: With the development of health and well-being in the contemporary world and the increase in life expectancy resulting from it, the issue of aging has become a significant social issue in many countries. As a result of such circumstances, the adoption of effective policies in the field of aging has become more important and necessary. The present study seeks to compare the aging policies of Iran and Sweden. Method: For this purpose, the most important documents and aging policies of the two countries were read, and based on these policies, four key axes in the field of aging policy were extracted, which are: public/private support, economic/cultural support, support based on passivity/elderly intervention, support based on socialism/individualism. Findings: The results of policy comparison showed that the policies of the elderly in Iran and Sweden in the first three axes have a significant similarity so that the policies of both countries are generally government-oriented (first axis), based on material support (second axis), and had a more passive approach to the elderly (third axis). But the comparison of the fourth axis showed that Iran’s policies are more individualistic, but Sweden’s policies are generally of socialist nature. Discussion: In general, considering the similarity of the general lines of aging policies in Iran and Sweden and their significant differences in terms of the general welfare of the elderly, it can be concluded that aging issues in Iran are more related to the type of welfare system and the nature of policies. How policies are implemented is relevant.