پديد آورندگان :
غفاري فرد، محمد دانشگاه بين المللي اهل بيت - دانشكده علوم اجتماعي و رفتاري - گروه علوم اقتصادي، تهران، ايران , محمدي، راحيله دانشگاه بين المللي اهل بيت - دانشكده علوم اجتماعي و رفتاري - گروه علوم اقتصادي، تهران، ايران
چكيده فارسي :
مقدمه: امروزه كيفيت زندگي به عنوان ابزار قدرتمندي براي نظارت بر برنامه ريزان توسعه اجتماع و بيانگر ويژگي هاي كلي اجتماعي، اقتصادي و محيطي در مناطق ميباشد. با توجه به جايگاه ويژۀ كيفيت زندگي در توسعه پايدار و برنامه ريزي توسعه اجتماعي و اقتصادي ، مؤسسات غير دولتي و دولت در سطح ملي و محلي بر روي سنجش و شاخص سازي آن تلاش مي نمايند. بهره مندي از كيفيت زندگي مطلوب در بين استان ها باعث پيشرفت و توسعه كل كشور شده و از طرفي از تراكم جمعيت در يك محدوده خاص جغرافيايي جلوگيري به عمل مي آيد.
روش: هدف از اين پژوهش نيز سنجش فضايي شاخص تركيبي كيفيت زندگي در استان هاي مختلف ايران ميباشد . با استفاده از داده هاي آماري سال 1395 اين تحقيق تكميل شده است. مؤلفه هاي اقتصادي، زيربنايي، آموزش و اجتماعي و بهداشتي در اين تحقيق گنجانده شده، از روش تحليلي- توصيفي و نيز از روش سسله مراتبي- تاپسيس نيز استفاده شده است.
يافته ها: نتايج نشان دهندۀ آن است كه استان تهران با وزن0.351 در رتبه اول و استان هاي ، بوشهر ، اصفهان و فارس به ترتيب با وزن هاي 0.097، 0.096 و 0.087 از لحاظ كيفيت زندگي در رتبه دوم تا چهارم است و استان هاي كردستان ، خراسان شمالي، سيستان و بلوچستان و خراسان جنوبي به ترتيب با وزن هاي 0.0365، 0.0319، 0.0304 و 0.0269در رتبه هاي آخر از حيث كيفيت زندگي برخوردار است.
بحث: نظر به اينكه كيفيت زندگي دراستان ها و شهرها از اهميت خاصي برخوردار است، تا كنون عوامل معيني براي اندازه گيري كيفيت زندگي وجود ندارد. بنابراين پرداختن به مؤلفه هاي مختلفي براي اندازه گيري آن مي تواند راه هاي مناسب و كاربردي را براي دستيابي به نظام جامع براي سنجش كيفيت زندگي حاصل نمايد.
چكيده لاتين :
Introduction: Today, quality of life as a powerful tool for monitoring community development for planners, and it also expresses the general social, economic, and environmental characteristics in the regions. Due to the special position of quality of life in sustainable development and social and economic development planning, non-governmental organizations and the government at the national and local levels are working on measuring and indexing it.
Method: The purpose of this study is to spatially measure the combined quality of life index in different provinces of Iran. This research was conducted using the statistical data of 2016. Economic, infrastructural, educational, social, and health components are included in this research, analytical-descriptive method and hierarchical-TOPSIS method were also used.
Results: The results show that Tehran province with a weight of 0.351 is in the first place and Bushehr, Isfahan, and Fars provinces with the weights of 0.097, 0.096 and 0.087 are in the second to fourth place in terms of quality of life, respectively. Kurdistan, North Khorasan, Sistan and Baluchestan and South Khorasan are in the last ranks in terms of quality of life respectively with weights of 0.0365, 0.0319, 0.0304 and 0.0269.
Discussion: Given that the quality of life in the provinces and cities is of particular importance, so far there are no specific factors to measure the quality of life. Therefore, addressing the various components for measuring it can provide appropriate ways to achieve a comprehensive system for measuring the quality of life.
