تأثير خستگي پيراموني و مركزي بر خطاي ادراك عمق

The Effects of Central and Peripheral Fatigues on Depth Perception Error

تحقيق حاضر با هدف بررسي تأثير خستگي پيراموني و مركزي بر خطاي ادراك عمق دانش‌آموزان صورت گرفت. جامعهَ آماري دانش‌آموزان شهرستان خدابنده بود كه از بين آنها 42 نفر به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس با ميانگين سني 0/49± 16/88سال انتخاب شدند. از همۀ آزمودني‌ها پيش‌آزمون ادراك عمق گرفته شد. سپس به گروه مداخله و گروه كنترل تقسيم شدند. براي ايجاد خستگي پيراموني (جسمي) به گروه اول فعاليت آمادگي جسماني و به گروه دوم براي ايجاد خستگي مركزي (ذهني) فعاليت ذهني داده شد. گروه سوم هيچ فعاليتي در طول دورة مداخله انجام نمي‌دادند. بعد از اعمال مداخلۀ خستگي پس‌آزمون ادراك عمق گرفته شد. نتايج تحليل واريانس يكطرفه تفاوت معناداري را بين پيش‌آزمون سه گروه نشان نداد، اما تفاوت معنا‌داري در پس‌آزمون بين گروه‌ها مشاهده شد. با بررسي نتايج آزمون تعقيبي LSD مشخص شد كه خستگي مركزي نسبت به خستگي پيراموني و عدم مداخله (گروه كنترل) خطاي ادراك عمق آزمودني‌ها را افزايش داده است. اما بين خطاي ادراك عمق بين گروه خستگي پيراموني و كنترل تفاوت معنا‌داري مشاهده نشد. نتايج آزمون تي همبسته حاكي از افزايش خطاهاي ادراك عمق ناشي از هر دو نوع خستگي و عدم تغيير در گروه كنترل بود. در مجموع مي‌توان نتيجه گرفت كه خستگي مركزي در مقايسه با خطاي پيراموني نقش مؤثري در افزايش خطاي ادراك عمق دانش‌آموزان داشت، بنابراين به مربيان پيشنهاد مي‌شود شرايط مناسبي را كه موجب كاهش خستگي مركزي مي‌شود، اتخاذ كنند.

This study aimed to investigate the effects of peripheral and central fatigues on depth perception error in students. The statistical population consisted of students in Khodabande city. 42 subjects (mean age of 16.88 ± 0.49 years) were selected by convenience sampling method. All subjects took depth perception pretest. Then, they were divided into the intervention and control groups. To produce peripheral fatigue (physical), the first group received physical fitness activity and the second group received mental activity to produce central (mental) fatigue. The third group did not perform any activity during the intervention period. The depth perception posttest was performed after the fatigue intervention. The results of one-way analysis of variance showed no significant differences in the pretest among the groups, but there was a significant difference in the posttest among the groups. LSD post hoc test results showed that central fatigue increased depth perception error in comparison with peripheral fatigue and no intervention (control group). But no significant differences were observed in depth perception error between peripheral fatigue and control groups. Paired t test results showed an increase in depth perception errors resulted from both types of fatigue and the lack of change in the control group. Overall, it can be concluded that central fatigue had an effective role in increasing students' depth perception error when compared to peripheral error. Therefore, coaches are advised to adopt appropriate conditions that reduce central fatigue.