مقايسه اثر بخشي گروه درماني شناختي- رفتاري و درمان ذهن آگاهي بر كاهش نا تواني جسمي و شدت درد بيماران مبتلا به سرطان

Comparison of the effectiveness of cognitive-behavioral group therapy and mindfulness therapy on reducing physical inability and severity of pain in cancer patients

مقدمه در هر عصري از تاريخ ، بشر گرفتار ترس از يك بيماري بوده است . بي شك سرطان از نگران كننده ترين اين بيماري هاست و درد هاي سرطاني ازمطرح ترين دردهاست هدف پژوهش حاضر مقايسه اثر بخشي گروه درماني شناختي- رفتاري و درمان ذهن آگاهي بركاهش ناتواني جسمي وشدت درد بيماران مبتلا به سرطان بود. روش كار پژوهش حاضراز لحاظ هدف كاربردي و از نظر روش نيمه آزما يشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري دو ماهه و گروه گواه است. جامعه آماري ،همه زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه كننده به مركز تحقيقات سرطان تهران در سال 1397 كه با روش نمونه گيري در دسترس مشتمل بر 30 بيمار انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه مداخله درماني(شناختي-رفتاري و ذهن آگاهي) ،و گروه كنترل ، قرار داده شدند ابزار پژوهش نيز به منظور بررسي وضعيت جسماني و شدت درد، پرسشنامه مقياس ناتواني جسمي(رولند و موريس،1984) بود.براي تجزيه و تحليل داده ها از طرح تحليل واريانس مختلط با اندازه گيري مكرر استفاده شد. .يافته‌ها نتايج تحليل نشان داد كه بين عملكرد اعضاي سه گروه در متغير ناتواني جسماني و شدت درد تفاوت معنادار وجود دارد ولي تاثير اين دو روش بر هر دو گروه آزمايش در كاهش ناتواني جسماني يكسان بوده است. نتيجه گيري در پژوهش حاضر علاوه بر درمان هاي پزشكي، گروه درماني شناختي/رفتاري وذهن آگاهي روش هاي موثري جهت به حداقل رساندن ناتواني جسمي و شدت درد در بيماران مبتلا به سرطان هستند.

Background & Aim In any era of history, human beings have been afraid of a disease. Undoubtedly, cancer is one of the most worrisome diseases and cancer pain is one of the most painful pain. The purpose of this study was to compare the efficacy of cognitive-behavioral group therapy and mindfulness therapy on the reduction of physical disability and pain relief in cancer patients. Method The present study is applied in terms of purpose and in terms of quasi-experimental method with pre-test, post-test and two-month follow-up and control group. The statistical population was all women with breast cancer referred to Tehran Cancer Research Center in 1397 who were selected by available sampling method consisting of 30 patients and randomly divided into two groups of intervention therapy (cognitive-behavioral and mindfulness), and The control group was placed. The research instrument was the Physical Disability Scale Questionnaire (Roland and Morris, 1984) to assess the physical condition and pain intensity. For data analysis, a mixed analysis of variance design with repeated measures was used. Results The results of the analysis showed that there is a significant difference between the performance of the three groups in the physical disability and pain severity, but the effect of these two methods on the two groups was similar in reducing physical inability. Conclusion In this study, in addition to medical treatment, cognitive / behavioral group therapy and knowledge of the mind are effective methods to minimize physical disability and severity of pain in cancer patients.