عنوان مقاله :
تاثير آموزش مهارت حل مسئله اجتماعي بر عملكرد تحصيلي و مشكلات عاطفي رفتاري دروني سازي شده و بروني سازي شده دانش آموزان ابتدايي
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Social Problem Solving Skill Training on Academic Performance and Internalizing and Externalizing Emotional and Behavioral Problems of Primary School Students
پديد آورندگان :
پورقربان گورابي،فائزه دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن - گروه روانشناسي، تهران، ايران , باباخاني، نرگس دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن - گروه روانشناسي، تهران، ايران , لطفي كاشاني، فرح دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن - گروه روانشناسي، تهران، ايران
كليدواژه :
حل مساله اجتماعي , مشكلات عاطفي رفتاري دروني سازي شده , عملكرد تحصيلي , مشكلات عاطفي رفتاري بروني سازي شده
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش مهارت حل مسئله اجتماعي بر عملكرد تحصيلي و مشكلات عاطفي رفتاري دانش آموزان ابتدايي انجام شد. روش پژوهش، نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل تعداد600 نفر دانش‌آموز پسر پايه پنجم ابتدايي بودند كه در سال تحصيلي 97-96 در شهرستان پيشوا (استان تهران) مشغول به تحصيل بودند و از طريق آزمون مشكلات عاطفي رفتاري آخنباخ غربال شده و به شكل تصادفي در دو گروه 15 نفره آزمايش و گواه جايگزين شدند. گروه آزمايش به مدت 12 جلسه 50 دقيقه اي تحت مداخلات آموزشي مهارت حل مسئله اجتماعي قرار گرفت. پس از 3 ماه نيز، آزمون پيگيري به عمل آمد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه مشكلات عاطفي رفتاري آخنباخ وآزمون عملكرد تحصيلي استفاده شد. معني داري تفاوت گروه ها به وسيله آزمون تحليل واريانس آميخته همراه با اندازه گيري مكرر در سطح معناداري 05/0 مورد بررسي قرار گرفت. نتيجه تحليل داده ها نشان داد تفاوت معناداري بين گروه آزمايشي و گواه در ميانگين مشكلات عاطفي رفتاري و عملكرد تحصيلي وجود دارد. همچنين اثر زمان نيز معنادار بود و مقايسه زوجي نشان داد تفاوت معناداري بين نمرات افراد در سه متغير مشكلات دروني و بروني سازي شده و عملكرد تحصيلي در مراحل پيش آزمون با پس آزمون وجود دارد اما تفاوت نمرات در مراحل پس آزمون با مرحله پيگيري معنادار نبود. بنابراين آموزش مهارت حل مسئله اجتماعي باعث بهبود عملكرد تحصيلي و كاهش مشكلات عاطفي رفتاري شد.
چكيده لاتين :
The aim of this study was to determine the effectiveness of social problem solving skill training on academic performance and emotional and behavioral problems. The research method was quasi-experimental with pre-test, post-test and follow-up. The statistical population consisted of 600 fifth grade male students who were studying in Pishva city (Tehran province) in the 97-96 academic year and were screened through child behavior checklist (CBCL). Students with a T-score greater than 63 were randomly assigned to two groups of 15 experimental and control. The experimental group underwent social problem solving skill training interventions for 12 sessions of 50 minutes. After 3 months a follow-up test was performed. To collect data, child behavior checklist, teacher’s report form (TRF) and academic performance test was used. Significance of group differences according to pre-test, post-test and follow-up scores was evaluated by mixed analysis of variance test with repeated measures at a significance level of 0.05. The results of data analysis showed that there is a significant difference between the experimental and control groups in the mean of internalizing and externalizing emotional and behavioral problems and academic performance. The effect of time was also significant and pairwise comparison showed a significant difference between the scores of individuals in the three variables of internalizing and externalizing problems and academic performance in the pre-test and post-test stages, but the difference in scores in the post-test and follow-up stages was not significant. so, teaching social problem solving skill effected on academic performance and emotional and behavioral problems.
عنوان نشريه :
روانشناسي تربيتي - دانشگاه علامه طباطبايي
